عکاسي ماکرو به نوعي عکاسي گفته مي شد که در آن تصوير اشيا بزرگ تر از اندازه واقعي شان و با نسبتي بزرگ تر از ?:? گرفته مي شود.
در عکاسي ماکروي واقعي بايد فاصله بين لنز تا صفحه تصوير، از فاصله لنز تا سوژه بيشتر باشد.
يکي از مزاياي دوربين هاي ديجيتال اين است که بيشتر آنها قادر به عکاسي ماکرو با کيفيت خوب هستند. بعضي از انواع اين دوربين ها تا حد بسيار زيادي مي توانند به سوژه نزديک شوند، ولي در بعضي دوربين هاي ديگر از زوم براي پر کردن کادر و بزرگ کردن سوژه استفاه
مي شود.
در عکاسي ماکرو، سرعت شاتر بسيار پايين است و استفاده از يک پايه محکم و عکاسي با تايمر، از
لرزيدن دوربين و خراب شدن عکس جلوگيري
مي کند.
نماهاي بسيار نزديک معمولا بسيار جالب و نيز مفيد است. در عکاسي ماکرو جزيياتي از شيي ديده مي شود که با چشم معمولي نمي توان ديد.
تصوير نماي نزديک يک شيء مانند نگاه کردن به آن شيء با ذره بين است.
جزيياتي که به طور معمول قابل ديدن نيستند ناگهان برجسته مي شوند، اما باريکي عمق ميدان به خاطر نزديکي زياد لنز به سوژه و سختي نورپردازي جسم، به گونه اي که روي آن سايه نيفتد،از مشکلات ماکرو گرافي
است.
عمق ميدان
عمق ميدان به محدوده درست فوکوس شده تصوير گفته مي شود و بيش تر تحت تاثير ديافراگم لنز است. هر چه عدد ديافراگم بيشتر باشد تصوير عمق ميدان بزرگ تري دارد.
با دوربين هاي جمع و جور که امکان تعويض لنز وجود ندارد، ترکيب دوربين و لنز در تعيين ميزان كمترين نزديکي به سوژه مهم است.
به علاوه بيش تر دوربين هاي کوچک امکان انتخاب ديافراگم رابه کاربر نمي دهند. بنابر اين اگر سوژه به خوبي روشن نشده باشد احتمالا دوربين ديافراگمي
باز را انتخاب کرده و عمق ميدان را کاهش
خواهد داد.
در بسياري از حالات، ناحيه روشني تصوير، از چند ميليمتر تا تقريبا ?? سانتيمتر خواهد بود.
خط قرمز ناحيه کانوني تصوير و نوار سبز محدوده فوکوس (عمق ميدان) را نشان مي دهد.
به دليل کوچکي عمق ميدان بايد از موازي بودن سوژه و دوربين مطمئن شد تا عمق ميدان در تصوير يکنواخت باقي بماند.
با لنزهايي که معمولا در دوربين هاي کوچک استفاده مي شوند، ايجاد اعوجاج در نماهاي نزديک، موضوعي مهم است. تغييرات ايجاد شده توسط لنز مانند انحناي گوشه ها به درون و برآمدگي مياني تصوير، از مشکلات معمول هستند.
اگر تغيير شکلي در عکسهاي ماکرو دوربين مشاهده شدنشانه وجود نقص در دوربين نيست، بلکه به معني آن است که اين لنز براي عکاسي ماکرو طراحي نشده است. براي پنهان کردن، مشکل از خط هاي واضح و صاف افقي و عمودي در ترکيب بندي بايد پرهيز کرد که البته مي توان از شکل هاي نرم افزاري براي تصحيح عکس
استفاده کرد.
عکاسي ماکرو و نماهاي بسيار نزديک معمولا باعث تغيير شکل ها مي شود. استفاده از اين خاصيت براي ايجاد حالات خاص در عکس، ترفند خوبي است.
نورپردازي
مشکل دوم درعکاسي ماکرو براي عکاس، ايجاد نورپردازي مناسب براي سوژه است. اين کار هنگامي که دوربين به سوژه بسيار نزديک باشد خيلي مشکل است. معمولا از فلاش نمي توان به طور موثري استفاده کرد، چون يا باعث تغيير رنگ عکس مي شود و يا به احتمال زياد باعث زياد شدن بيش از حد نور به دليل نزديکي زياد به سوژه در چنين حالاتي بهترين کار اين است که فلاش را خاموش كرد.
در هواي آزاد از نور خورشيد و چند تکه آينه کوچک به عنوان منعکس کننده مي توان براي حذف سايه هاي ناخواسته استفاده کرد.
در محل سربسته نيز مي توان با استفاده از لامپ هاي معمولي و بازتابنده هاي ساده به نتايج خوبي رسيد. براي حذف زردي نورهاي تنگستن با استفاده از آينه يا يک تکه مقواي سفيد مي توان نور را به طور مات بر روي سوژه بازتاباند و يا مي توان مقوا را با فويل آلومينيومي پوشاند تا باز تابندگي آن بالاتر رود. اگر لازم بود مي توان براي توزيع يکنواخت نور روي سوژه از بازتابنده هاي بيشتري استفاده کرد.
اين ترفند در زماني که امکان نورپردازي درست تصوير وجود ندارد بسيار مفيد است وهمچنين زوم اپتيکال نيز اجازه مي دهد تا دوربين را عقب برده و سوژه را به راحتي نور پردازي کرد و يک عکس تمام گرفته شود. هنگامي که از زوم براي نزديک کردن عکس استفاده مي شود، استفاده از سه پايه و يا هر وسيله ديگر براي حذف لرزش هاي دست لازم ا
