خانم فلورا استوارت 25 سال داشت كه با شوهرش ازدواج كرد. پنج ماه پيش آنها صاحب اولين فرزندشان شدند. بعد از زايمان اخلاق فلورا تغيير كرد و بدون هيچ دليل واضحي گريه مي كرد و با شوهرش دعوا مي كرد.همچنين فلورا خيلي بد مي خوابيد و شوهرش متوجه شد كه گاهي اوقات دستهاي فلورا لرزش دارد. با اينحال آنها همه اين مسايل را به حساب تغييرات هورموني كه در حاملگي و زايمان ايجاد مي شود گذاشته بودند و اميدوار بودند كه بعد از مدتي اين مسايل برطرف شود.
اما وقتي كه فلورا از طپش قلب شكايت كرد، شوهرش او را متقاعد كرد كه بايد به پزشك مراجعه كند. پزشك فكر كرد كه ممكن است فلورا دچار پركاري تيروييد شده باشد به همين دليل دستور يك آزمايش خون را داد. با آمدن جواب آزمايش مشخص شد كه فلورا دچار پركاري تيروييد است.
وقتي فلورا اين خبر را شنيد خيلي نگران شد زيرا مادر او قبلاً در سن 30 سالگي دچار بيماري گريوز بود و با اينكه حدود 20 سال از درمان آن مي گذرد اما هنوز چشمهاي مادرش خيلي برجسته و بيرون زده هستند. براي برطرف شدن بعضي از علايم پركاري تيروييد، پزشك براي او داروي پروپرانولول تجويز نمود و پيشنهاد كرد كه فلورا بايد به يك متخصص غدد درون ريز مراجعه كند. قرار مراجعه به مطب متخصص حدود چهار هفته بعد بود و وقتي فلورا بعد از چهار هفته به متخصص مراجعه نمود حالش بهتر شده بود و وقت متخصص برايش دستور آزمايش خون داد، مشخص گرديد كه تيروييد او بطور خفيفي كم كار است. بنابراين تشخيص او بيماري گريوز نبود بلكه تيروييديت پس از زايمان بود. پزشك او را مطمئن ساخت كه چشمهايش بيرون نخواهد زد. داروي پروپرانولول او قطع شد و در آزمايشي كه دو ماه بعد انجام داد مشخص گرديد كه بطور كامل بهبود يافته است. اكنون فلورا مي داند كه ممكن است در زايمانهاي بعدي هم همين اتفاق برايش بيفتد و نيز احتمال دارد كه در آينده او دچار كم كاري دائمي تيروييد شود.
با اينحال هرسال پزشك او با انجام آزمايش خون، وضعيت تيروييد فلورا را بررسي مي كند تا قبل از وقوع علايم شديد از بروز آن جلوگيري كند.
