به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) آیت‌الله مهدی هادوی تهرانی، روز گذشته ۲۶ خرداد، در جلسه تفسیر سوره حج در مدرسه آیت‌الله گلپایگانی با اشاره به آیه ۱۱ سوره حج گفت: در این آیه تعبیر «وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَعْبُدُ اللَّهَ عَلَى حَرْفٍ» را عبادت یکطرفه معنا کر‌ده‌اند یعنی ایمان دارند تا به منفعتی و سودی برسند ولی وقتی دچار سختی به خاطر دین بشوند، قید دین را می‌زنند.
وی اظهار کرد: درباره شان نزول این آیه گفته‌اند که عده‌ای به پیامبر ایمان آوردند ولی وقتی دیدند که گرفتاری آنان بیشتر شده و مالی هم به دست نیاورده‌اند گفتند این پیامبر اگر از طرف خدا بود نباید ما اینقدر مشکل می‌داشتیم.
هادوی تهرانی افزود: شیخ طوسی از حسن نقل کرده که «علی حرف» یعنی از روی ظاهر، یعنی واقعا ایمان ندارند زیرا ایمان واقعی زمانی است که انسان خداوند را در سختی و راحتی بپذیرد و معتقد باشد. زیرا مومنان نیز گرفتاری دارند ولی گرفتاری آنان عزت است و با آن ساخته شده و مقام و منزلت می‌یابند.
این استاد حوزه عنوان کرد: اگر کسی فکر کرده با مومن شدن مشکلی در دنیا نخواهد شد ایمان واقعی نیاورده «و یعبدالله علی حرف» است و به تعبیر امام حسین، دین این افراد لقلقه زبان است زیرا دنیا سجن مومن است و در سختی باید صبر و در راحتی شکرگزار باشد.
آیت الله هادوی تهرانی تصریح کرد: برخی می‌گویند صد سال اول همه سختی‌هاست ولی برای کسانی که مومن نیستند بعد از صد سال اول وضعیت بدتری خواهد داشت زیرا تازه حساب و کتاب آنان شروع خواهد شد.
وی ادامه داد: در زندگی اجتماعی نیز این طور است برخی تا انقلاب به نفع آنان نبود و مسئله‌ای ایجاد شد آن را زیرسؤال می برند. اگر ما درست باور داریم که انقلاب براساس معیارهای انقلاب است حق است و با همه اشکالات و نقص‌های افراد باید حق بدانیم و تا مشکلی برای ما پیدا شد نباید اصل انقلاب و ارزش های آن را زیر سؤال ببریم.
این استاد حوزه با بیان اینکه اگر کسی در قم و در کنار علما و حوزه باشد و بهره نبرد سرمایه عمرش را ضایع کرده است گفت: اگرچه اشاره آیات به بت‌پرستی است اما امروز هم با این همه ادعای بشر، بت پرست زیاد است و تعداد بت پرستان در دنیا از موحدان بشتر است و میلیاردها نفر بودایی، هندو، کنفسیوس و ... هستند و مردمی که به ظاهر در علم پیشرفته هستند ولی بت می‌تراشند و می‌پرستند و برای آن احترام قایل‌اند.
وی افزود: پیامبر لقبی را که بیشتر از همه دوست داشت عبدالله بود زیرا این لقب بالاترین افتخار برای بنده است لذا هیچکس حتی پیامبر شایستگی عبادت ندارد و عبادت فقط مخصوص ذات خداست.
آیت الله هادوی تهرانی بیان کرد: انسان برخی وقت‌ها از برخی انسان ها تعجب می کند که مانند سگ دنبال این و آن می دوند زیرا از روی نادانی تصور می‌کنند که فرد دیگری می تواند در زندگیشان موثر باشد که خداوند آن را گمراهی دور می‌داند.
وی افزود: نکند انسان گمان کند روزیش دست دیگری است بنابراین انسان اگر در جایی کار می‌کند نباید برای تملق این و آن کار کند بلکه باید برای رضایت خدا کارش را درست انجام دهد. نباید برای منافع دنبال این حزب و آن حزب باشیم و بدتر از آن اینکه پشت سر این و آن حرف می زنیم تا از هر کدام چیزی گیرمان بیاید ولی خداوند می فرماید این کسانی که شما تصور می‌کنید همراه خوبی هستند چقدر همنشین و مولای بدی هستند.
این استاد حوزه تصریح کرد: در آیه بعدی فرموده کسانی که ایمان واقعی بدون شرک و نفاق بیاورند و غیرخدا را از دل بیرون کنند و عمل صالح داشته باشند (زیرا علم موجب نجات نیست و بسیاری از عالمان اهل جهنم هستند) این افراد نعمت‌های ویژه الهی مانند بهشتی که جنات از زیر آن جاری است نصیبشان خواهد کرد.
وی ادامه داد: البته معنای اینکه فقط برای خدا کار کنیم بی اعتنایی به مردم و درست کار نکردن و بی اعتنایی به قوانین نیست زیرا کسی که برای خدا کار می‌کند باید با مردم بهتر رفتار کند و کارش را هم بهتر انجام دهد؛ خوش اخلاقتر باشد، چقدر بد است کسی در جامعه اهل بیتی وارد شود ولی ببیند بازاری با مشتری بداخلاق است و یا در خانه و اداره بد برخورد می‌کنند ولی در جایی که مردمش کافرند و ایمان ندارند ولی برای منافع دنیائیشان کارشان را درست انجام دهند.
وی تاکید کرد: برای خدا کار کردن به معنای بی اعتنایی به مردم و درست کار کردن نیست بلکه فرد باید به بهترین وجه به تعهداتش عمل کند و با مردم متواضع و فروتن باشد مانند پیامبر که وقتی کسی به جمع می‌آمد از دیگران او را تشخیص نمی‌داد.
این نویسنده و محقق حوزه تصریح کرد: خداوند در آیه ۱۵ سوره حج«مَنْ كَانَ يَظُنُّ أَنْ لَنْ يَنْصُرَهُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ فَلْيَمْدُدْ بِسَبَبٍ إِلَى السَّمَاءِ ثُمَّ لْيَقْطَعْ فَلْيَنْظُرْ هَلْ يُذْهِبَنَّ كَيْدُهُ مَا يَغِيظُ ﴿۱۵﴾»می‌فرماید کسانی که از نصرت ما به پیامبر ناراحت هستند بروند خودشان را با طنابی به سقف آویزان کنند و از این عصبانیت بمیرند.
