بنام خدا
سوم خرداد سالروز فتح خرمشهر، روز مقاومت و پیروزی گرامی باد.
سوم خرداد روز مقاومت و پیروزی
..... صفحات تقویم ورق خورد و روزها گذشت و گذشت تا دوباره سومین روز از خرداد ماه فرا رسید. نمی دانم چرا طلوع آفتاب این روز با طلوع های دیگر متفاوت است و حس قشنگ زندگی در ساعات این روز ملموس تر جریان دارد. گویی آفتاب از ستیغ کوه های سربه فلک کشیده ایران اسلامی با غرور و افتخاری خاص بالا می آید و عظمت آن را به سخره می گیرد.
در ساعات این روز، خاطره ها جان می گیرند و جان ها، خاطره ساز می شوند. دفتر سرنوشت با حوادثی چون دفاع، مقاومت، ایستادگی، شهادت و شهامت ورق می خورد و مفاهیم بلند ایثار در قالب ارزش های اسلامی معنا می شوند.
کوچه کوچه های شهر فریاد بلند پیروزی می شوند. خوزستان تکه ای از وجودش را بازپس می گیرد و خرمشهر یک حلقوم برای فریاد ملتی علیه متجاوزان می شود. پیکره ایرانی اسلامی در عضوی کوچک اما ارزشمند خلاصه می شود. بندر زیبای خرمشهر قبله مقصود دلدادگانی می گردد که برای رهایی از اسارت دنیا بندهای تعلق را پاره می کنند و پرستو صفت به سویش به پرواز در می آیند. مرغان مهاجری که عزت را در هجرت می دیدند و پیروزی را در شهادت و این گونه پرهای پروازشان سرخ تر از شفق و فلق خورشید می شود.
سوم خرداد، روز آزادسازی خرمشهر است و روز مقاومت و ایستادگی ملتی در برابر دنیایی از زیاده خواهی و استکبار. سوم خرداد، روز آزادسازی خرمشهر است و روز آزادگی ملتی مسلمان، سوم خرداد، خاطره آزادسازی خرمشهر است و روز خاطره سازی ملت ایران. سوم خرداد، روز پیروزی رزمندگان اسلام است و روز خدا. سوم خرداد، روز حرکت به سوی بیت المقدس است و روز رسیدن به عرش خدا و بالاخره سوم خردادماه، روز قشنگ ملت ایران است و روز خوب مردم خوزستان، روز به ثمر رسیدن واژه واژه مردانگی و غیرت است و روز استقامت و ایثار.
سوم خرداد روز آزادسازی خونین شهر است. روز اثبات استواری ملتی است که به راه خود و مکتب خود ایمان داشتند و حاضر بوده و هستند که از همه چیز خود برای حفظ ارزش هایشان بگذرند. سوم خرداد روز خرمشهر است، روز شهری است که دروازه آسمانش هنوز رو به سوی بهشت باز است و ما می توانیم از سرچشمه زلال ایمانش چون بچه بسیجی های مسجد جامع بنوشیم.
در سرزمین خوزستان؛ اروند هنوز خروشان و استوار می گذرد. کارون با شکوه همیشگی افق را به نظاره نشسته است و ما جا مانده ایم و موجی نمی آفرینیم. گویی در گذر زمان محو شده ایم! امید داریم سالروز آزادسازی خرمشهر و هیاهوی شیرین باقی مانده از آن روزگار، تلنگری بر شیشه زنگار بسته ذهنمان باشد. باید بازگویی و بازخوانی مقاومت 45 روز ه ما را به حرکت و تپش وادارد تا موجی بیافرینیم و این بار علیه دل مشغولی های دم دستی و سطحی اقامه قیام کنیم؛ چرا که اگر حرکتی نکنیم پاسخ این سؤال را نمی توانیم بدهیم. سؤالی که همواره از خود می پرسیم «بعد از شهدا چه کرده ایم».
سوم خرداد ماه هر سال می آید تا با تابش اشعه های طلایی خورشید، خوشه خوشه معرفت و دامن دامن اتحاد و همبستگی را بر سر و دوش ملت ایران بریزد و این رمز پیروزی در عملیات بیت المقدس رزمندگان ما در سال 61 بود.
هر ساله ما در سالروز آزادسازی خرمشهر؛ قدردان رشادت ها و دلاورمردی های شهیدانی هستیم که با خون خود، کوچه های شهرمان را اعتبار بخشیدند و مایه سرافرازی ملتمان در میان سایر ملت ها شدند. وظیفه حکم می کند این سرافرازی را در جهادهای دیگری حفظ کنیم. ما به نحوی دیگر در خاکریزی های جهاد در عرصه تولید فرهنگی ایرانی - اسلامی، جهاد در عرصه تولید علم و فن آوری، جهاد در عرصه اقتصادی پویا و جهاد در عرصه حفظ ارزش های بلند ملتی مسلمان در برابر هجوم بمب های تبلیغاتی فرهنگ ناسالم بد حجابی، مصرف گرایی، بازار وارداتی شدن ایستادگی کنیم.
باید بپذیریم که اگر خرمشهر شهری از شهرهای ایران اسلامی است، اگر عضوی ارزشمند از اعضای پیکر ایران باستانی است به نمایندگی از تمام شهرهای کوچک و بزرگ ایثار و ایستادگی کرد تا سایر شهرها و استان ها در امان بماند. اگر این شهر امروزه با هزاران مشکل ریز و درشت معیشتی و جاماندن از عرصه آبادانی دست و پنجه نرم می کند بر ما ایرانیان از هر قوم و زبانی فرض است تا هر چه سریع تر در جهادی دیگر بسیج شده و محرومیت را از قطب فرهنگی و ارزشی کشور بزداییم.
