دره‌ی وادی‌الرایان (Wadi El-Rayan) در ۶۵ کیلومتری جنوب غربی شهر فیوم ( Fayoum) در مصر، خانه‌ی دو دریاچه‌ی بزرگ مصنوعی است که برای منحرف کردن آب مازاد زه‌کشی کشاورزی از آبادی فیوم به وجود آمده‌اند. به علاوه این شهر محل تنها آبشارهای کشور مصر نیز هست. آبشارهایی که ساخته‌ی دست بشر هستند.
آب آبادی فیوم در واقع در دریاچه قارون (Qarun) در شمال تخلیه می‌شود. اما دریاچه تنها می‌تواند حجم مشخصی از آب زه‌کشی را در خود جای دهد. هر مقدار که بیشتر از ظرفیت و سطح این دریاچه به آن وارد شود، می‌تواند طغیان کند و زمین‌های اطراف را فراگیرد و به دلیل اینکه آب‌ها دارای میزان بسیار زیادی نمک هستند، اغلب هم خسارت‌های جبران‌ناپذیری وارد می‌کنند. این بدان معناست که میزان آبی که در فیوم می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد، بوسیله‌ی ماکزیمم ظرفیت زه‌کشی ناحیه محدود شده است. بنابراین، تا همین اواخر محصولاتی با نیاز به آب فراوان مانند برنج و نی می‌توانستند در مقدارهای کمی رشد پیدا کنند. به علاوه هیچ زمین جدیدی نمی‌توانست بدون غرق کردن زمین‌های موجود در نزدیکی دریاچه قارون آباد شود.
نیازی فوری برای پیدایش یک گزینه‌ی دیگر برای زه‌کشی وجود داشت، زمین فرورفته‌ی (حالتی که در اثر عوامل طبیعی سطح زمین تغییر شکل می‌دهد) Wadi El-Rayan برای این کار مناسب بود.
در سال ۱۹۷۴، یک کانال ۹ کیلومتری باز و یک تونل ۸ کیلومتری که از میان صحرا از قسمت غربی منطقه فرورفته‌ی فیوم (Fayoum) به قسمت فرورفته‌ی خشک و بزرگ Wadi El-Rayan می‌رسید، ساخته شدند. اکنون آب‌های تخلیه شده در Wadi El Rayan به دو دریاچه وارد می‌شدند. آب‌ها ابتدا به دریاچه‌ی شمالی می‌رسیدند و زمانی که ظرفیت آن تمام می‌شد، یک جریان به سمت قسمت عمیق‌تر فرورفتگی به راه می‌افتاد، محلی که دریاچه‌ی دیگر شکل گرفته است. به دنبال این جریان‌ها فرسایش در صخره‌های طبیعی اتفاق افتاد و آبشارها بین آنها به وجودآمدند.
چندین آبشار از این جریان‌ها شکل گرفت و با اینکه هیچ کدام از آنها هم بیش ۲ تا ۴ متر ارتفاع ندارند، اما کماکان مردم محلی مصر را که تا قبل از آن هیج آبشاری در کشورشان ندیده بودند به خود جذب می‌کنند و این آبشارها در بسیاری از فیلم‌ها و ویدئوهای محبوب مردم مصر نیز دیده می‌شوند. اگرچه آبشارها برای همیشه باقی نخواهند ماند و همانطوری که سطح آب دریاچه‌ی پایین‌تر به طور پیوسته بالا می‌آید آنها را خواهیم داشت، اما تنها تا زمانی که سطح آن منطقه اجازه دهد میزان مساوی از آبی که به آن وارد می‌شود، تبخیر شود.
سواحل پر از گیاه این دریاچه‌ها، محل را برای مهاجرت پرندگان در زمستان و برای پرورش بسیاری از ماهی‌ها مناسب می‌سازد. این ناحیه اکنون یک طبیعت حفاظت شده است و خانه‌ی تنها گونه‌ی موجود از غزال شاخ باریک در دنیا است، البته در کنار هشت گونه‌ی دیگر از پستانداران و ۱۳ گونه از پرندگان.
