ویروس آبلهمرغان حتی در هوایی که افراد آلوده تنفس میکنند هم پخش میشود.
در بچگی بیماری آبلهمرغان را تجربه کرده و با علائم آن آشنا است. اکنون خودش بچهدار شدهو نسبت به اینجور بیماریهای واگیردار برای فرزندش احساس نگرانی میکند. اما حالا کودک یکی از افراد فامیل آبلهمرغان گرفته و نگران است که کودکش هم با بازی کردن با آن بچه، به این بیماری دچار شود. به همین دلیل درباره بیماری آبلهمرغان و راههای انتقال آن با دکتر مریمالسادات منتصری، متخصص کودکان و نوزادان، گفت و گو کرده ایم:
دکتر منتصری، درباره شرایطی که امکان ابتلا به آبلهمرغان وجود دارد میگوید:« بچهای که آبلهمرغان دارد و یا برای اولین بار به این بیماری مبتلا شده است محیطی را که در آن قرار دارد، کاملا آلوده میکند و احتمال ابتلا به این بیماری در افراد دیگری که در آن محیط هستند و یا وارد آنجا میشوند بسیار زیاد است.»
دکتر منتصری درباره نحوه انتقال این ویروس توضیح میدهد:« این بیماری بیشتر از طریق ترشحاتی مانند سرفه و عطسه و ترشحات پوست افراد مبتلا به دیگران منتقل میشود. ویروس آبلهمرغان حتی در هوایی که افراد آلوده تنفس میکنند هم پخش میشود. به همین دلیل کسانی که به این بیماری مبتلا نشدهاند و با فرد آلوده تماس داشتهاند،ممکن است روز بعد متجه شوند که این ویروس را گرفتهاند و دو هفته بعد علائم بیماری تازه شروع میشود.»
این متخصص زنان و زایمان اعتقاد دارد شدت بروز علائم این بیماری بستگی به سیستم ایمنی بدن و سن بیمار دارد و توضیح میدهد:« بدن کودکان یک ساله و بالاتر ایمنی بهتری دارد و در صورت ابتلا به آبلهمرغان، به غیر از دانههای قرمزی که نشانه مخصوص آبلهمرغان است،علائمی جزئی مانند تب خفیف و یا علائم سرماخوردگی جزئی را نشان میدهند. مقدار و تعداد این دانهها از کم تا زیاد متفاوت است و در ۷ روز اول، این علائم به صورت تب و بیحالی، بیاشتهایی و علائم سرماخوردگی جزئی ظاهر میشوند و نشانه خاص این بیماری که همان دانههای قرمز و آبدار همراه با خارش است، کمی پس از این علائم جزئی ظاهر میشوند. اما در این مدت بچهها نباید این دانهها را دستکاری کنند چون جای آنها روی پوستشان میماند.»
دقیقا یک هفته پس از ظهور علائم، این دانههای قرمز خوب میشوند اما ممکن است زخمهایشان ۲ تا ۳ روز روی بدن فرد بیمار باقی بمانند. بازه زمانی انتقال ویروس آبلهمرغان یک روز قبل از بروز علائم تا یک هفته بعد از دیدن علائم همراه با دانههای قرمز است.
افرادی که یکبار به آبلهمرغان مبتلا میشوند،نسبت به این بیماری مصون میشوند،اما ممکن است بعدها به بیماری «زونا» مبتلا شوند. به همین دلیل دکتر منتصری توصیه میکند:« زونا نوع دیگری از ویروس آبلهمرغان است که در سلولهای بدن مخفی شده و بعدا در سنین بالاتر خودش را نشان میدهد. اخیرا واکسنهای جدیدی را برای درمان این بیماری توصیه میکنند که به افراد در معرض خطر هستند و یا بیماری نقص ایمنی دارند، تزریق میشود. همچنین خانمهایی که آبلهمرغان نگرفتهاند و حتی به صورت پنهان یا خفیف هم علائم این بیماری را نداشتهاند و میخواهند برای بارداری اقدام کنند، بهتر است ۳ ماه قبل از اقدام برای بارداری این واکسن را بزنند.»
دکتر منتصری درباره درمان این بیماری توضیح میدهد:« به طور کلی آبلهمرغان بیماری نگرانکنندهای نیست و کسانی که به این بیماری مبتلا شدهاند، محدودیت غذایی ندارند و بیشتر باید غذاهایی تقویتکنندهای مانند سوپ و آبمیوه بخورند. اما این افراد نباید آسپرین مصرف کنند. کودکان یک سال و کمی بالاتر که به دلیل خارش، زخمهایشان را میخارانند و میکَنند،بهتر است مادران دستکش دستشان کنند. البته برای این مواقع داروی ضد خارش وجود دارد که هم به صورت خوراکی و هم مالیدنی برای بچهها قابل استفاده است. اگر کودکی همزمان با آبلهمرغان به بیماری دیگری مبتلا شود، پزشکان معمولا آنتیبیوتیکهای مربوط به آن را تجویز میکنند.»