مؤدب بودن نمازگزار در محضر آفريدگار متعال
مؤدب بودن نمازگزار در محضر آفريدگار متعال، يكي از مسايلي است كه اسلام به آن اهميت بسياري داده است. امام سجاد عليهالسلام در اين باره ميفرمايد:
«و حق الصلاة أن تعلم أنها وفادة إلي الله عز و جل، و أنک فيها قائم بين يدي الله عز و جل فإذا علمت ذلك قمت مقام الذليل الحقير، الراغب الراهب، الراجي الخائف، المستكين المتضرع، و المعظم لمن كان بين يديه بالسكون و الوقار، و تقبل عليها بقلبك و تقيمها بحدودها و حقوقها.
حق نماز اين است كه بداني نماز، وارد شدن بر خداي عز و جل است و تو با نماز در پيشگاه خداوند عز و جل ايستادهاي، پس چون اين را دانستي، بايد همچون بندهاي ذليل و حقير، راغب و راهب و اميدوار و بيمناك و بينوا و زاري كننده باشي و به احترام كسي كه در مقابلش ايستادهاي با آرامش و وقار بايستي و با دل به نماز رو كني و آن را با رعايت شرايط و حقوقش، به جاي آوري.»
جناب شيخ درباره ادب حضور ميفرمايد:
«شيطان هميشه ميآيد سراغ انسان، يادت باشد كه توجه خود را از خدا قطع نكن، در نماز مؤدب باش.در نماز بايد همانند هنگامي كه در برابر شخصيت بزرگي خبردار ايستادهاي باشي، به گونهاي كه اگر سوزن هم به تو بزنند تكان نخوري!»
اين سخن را جناب شيخ به فرزندش در پاسخ اين سؤال كه: شما موقعي كه نماز ميخوانيد لبخند ميزنيد، فرموده است. فرزند جناب شيخ ميگويد:
من حدس ميزنم كه لبخند ايشان به شيطان است، كه با لبخند به او ميگويد: زورت نميرسد!
شيخ معتقد بود كه هر حركتي خلاف ادب در محضر آفريدگار، معلول وسوسه شيطان است و ميفرمود:
«شيطان را ديدم بر جايي كه انسان در نماز، ميخاراند، بوسه ميزند!!»
امام صادق عليه السلام ميفرمايد: «فضل الوقت الأول علي الآخر كفضل الاخرة علي الدنيا؛ فضيلت اول وقت (نماز) بر آخر وقت، همچون فضيلت آخرت است بر دنيا
منبع:
کتاب کيمياي محبت، حجة الاسلام محمدي ري شهري