ره یافتگان و گمراهان
صِرَاطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَ لَاالضَّآلِّینَ «7» راه كسانی كه آنها را مشمول نعمت خود ساختی، نه غضب شدگان و نه گمراهان!
تفسیر آیات برگزیده . ج1، ص: 119
نكته ها این آیه راه مستقیم را، راه كسانی معرّفی می كند كه نعمت ویژه ی الهی شامل آنان شده است كه عبارت اند از: پیامبران، صدّیقین، شهدا و صالحان. [1] توجّه به راه این بزرگواران و آرزوی پیمودن راه آنان، ما را از خطر كجروی وقرار گرفتن در خطوط انحرافی باز می دارد. البتّه همواره این خطر وجود دارد كه انسان دست از هدایت بردارد و گرفتار غضب شود؛ چنان كه بنی اسرائیل به گفته ی قرآن، مورد نعمت قرار گرفتند، ولی در اثر ناسپاسی ولجاجت گرفتار خشم الهی شدند. مراد از نعمت در «أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ» ، نعمتِ هدایت است؛ زیرا در آیه ی پیشین سخن از هدایت به راه مستقیم بود. افزون بر آنكه كفّار ومنحرفان از نعمت های مادی برخوردارند، ولی مورد غضب هستند.
[1] . مَنْ یُطِعِ اللّهَ وَ الرَّسولَ فَأولئكَ مَعَ الَّذینَ أَنْعَمَ اللّهُ عَلَیْهِم مِنَ النَّبِیّینَ و الصِّدِّیقینَ و الشُّهداء والصّالِحین؛ كسانی كه خدا و رسول راپیروی كنند، آنان با كسانی هستند كه خدا آنها را نعمت داده است، از پیامبران، راستگویان، شهدا و صالحان. (نساء (4) : 69)
