نماز، حقیقت مظلوم، مغفول کارگزاران جامعه‌ی اسلامی
با این همه باید اعتراف کنیم که هنوز مجموعه‌ی مسئولان نظام اسلامی وظیفه‌ی خود را در این باره به تمام و کمال، ادا نکرده‌اند و اهمیت نماز را آنطور که باید، به درستی درک نکرده‌اند.
حقیقت این است که اگر در جامعه‌ی اسلامی نماز در جایگاه شایسته‌ی خود قرارگیرد، همه‌ی تلاشهای سازنده‌ی مادی و معنوی، راه خود را به سمت و سوی آرمانها میگشاید و جامعه را به نقطه‌ی مطلوب آرمانی اسلام میرساند؛ و اگر از اهمیت نماز غفلت شود و نماز مورد بی‌اعتنایی قرار گیرد، این مسیر به درستی طی نخواهد شد و تلاشها و مجاهدتها تأثیر لازم را در رساندن به قله‌ای که اسلام برای جامعه‌ی بشری ترسیم کرده است، نخواهد داشت.
این حقیقت، به همه‌ی ما هشدار می دهد و وظیفه‌یی سنگین را به یاد ما می‌آورد.1
در این میان، علمای دین، روشنفکران، هنرمندان، جوانان، پدران ومادران و همسران، دارندگان منبرها و رسانه‌ها، نویسندگان، و بیش از همه، مسؤولان بخش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های حکومتی مانند: وزارت‌های آموزش و پرورش، علوم و فنآوری، ارشاد، صدا و سیما، سازمان‌های تبلیغاتی ، مراکز تولید سینمایی، پژوهشگاه‌ها، مدیرانی که نیروی انسانی کلانی در قبضه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی امرونهی آنهایند، مانند: نیروهای مسلح، وزارتخانه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها، کارگاه‌ها، دانشگاه‌هاو مدارس، وسایل حمل و نقل و غیره و غیره... اینان هریک به گونه‌‌ای می‌توانند و می‌باید در این حرکت همگانی سهیم گردند و نقش ویژه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی خود را بگزارند.2
اهتمام به اقامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی نماز در شمار برترین مواد در برنامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی کلان دولت اسلامی است :
«الّذین َ اِن مَکَّناهُم فِی الاَرضِ أَقآمــُوا اَلـصَّلوةَ»
1- ( پیام رهبر معظّم انقلاب مدّظلّه به بیستویکمین اجلاس سراسری نماز)
2- ( پیام رهبر معظّم انقلاب مدّظلّه به یازدهمین اجلاس سراسری نماز)
