نَفَس راحت!
اینجاست که به راحتی می توان نفس راحتی کشید؛ زیرا انسان به چرایی تأثیر نداشتن نماز در رفتار و کردار برخی نمازگزاران و کسانی که چه بسا در طول چند دهه عمر، حتی یک نمازشان هم قضا نشده پی می برد؛ زیرا دغدغهی نمازخوانهای بی ایمان یا ضعیف الایمان، همواره ذهن ها به خود معطوف داشته و پیامدهای روانی فراوانی به بار آورده و در برخی موارد بهانه و چماقی شده برای کوبیدن بر سر نمازگزاران و مؤمنان حقیقی.
اما فرد زیرک و هوشمند، به نوع، رتبه و درجه نماز دقیق می شودتا حقیقت ماجرا برایش روشن شود و به راحتی در می یابد که این گروه نمازشانحقیقی، عارفانه و عاشقانه نبوده وگرنه بدون شک و به فرموده قرآن، خاصیت نماز این است که انسان را از بدیها و گناهان دور می سازد،1حال کسی که نماز می خواند و مرتکب گناه هم می شود، بی شک نمازش نماز نبودهکه اثر نگذاشته و نه تنها خاصیت شفابخشی نداشت، بلکه چه بسا باعث دوری او از خداوند شده است. لذا رسول خدا(ص) در پیامی چنین هشدار دادند: «هر کس که نمازش او را از فحشاء و منکر باز ندارد، هیچ بهره ای از نماز جز دوری از خدا حاصل نکرده است».2به قول امام صادق علیه السلام: «به رکوع و سجده های طولانی افراد نگاه نکنید، زیرا ممکن است به آن عادت کرده باشند و برای او یک امر عادی شده باشد و اگر آن را ترک کنند وحشت کنند، بلکه به راستگویی و امانتداری او بنگرید».3لذا خداوند متعال به داوود پیامبر علیه السلام چنین فرمود: «چه بسیار رکعتهاى طولانى خاشعانه که نمازگزارى انجام داده باشد اما نزد من به اندازه فتیلى نمى ارزد، وقتى من به قلب او نظر کرده مى بینم تا از سلام نماز فارغ شد، اگر زنى خود را به او عرضه نماید او را اجابت خواهد کرد و اگر مؤمنى بااو معامله کند، به او خیانت خواهد نمود».4
1 . ان الصلاه تنهی عن الفحشاء والمنکر.
2 . بحار الانوار، ج۸۲، ص۱۹۸.
3 . تفسیر نور الثقلین، ج ۱، ص۴۹۶؛ کافی، ج ۲، ص ۱۰۵.
4 . الجواهر السنیه، ص 88.
