شـش صـورت نـورانـى داخـل قـبـر

اطـاعت و بندگى خدا در عالم برزخ تجسّم پیدا کرده و در قبر، مونس و همدم انسان است که یکى از بـهـتـریـن آثـار عـبـادت مـحـسـوب مـى شـود. ابـوبـصـیـر از امـام بـاقـر یـا امـام صـادق : نقل مى کند که مى فرمود:

وقـتـى مـؤ مـن را در قـبـر مـی نـهـنـد بـه هـمـراه او شـش صـورت نـورانـى داخـل قـبـر مـى شـونـد و اطراف او را مى گیرند، یکى از آنها که از دیگران نورانى تر است از آنـهـا مـى پـرسد: شما کیستید؟ یکى مى گوید: من نمازم ، دوّمى مى گوید من زکاتم . سومى مى گـویـد: من روزه ام . چهارمى مى گوید: من حج و عمره ام . پنجمى مى گوید: من نیکیهاى تو هستم که به برادرانت رساندى همه اینها از آن صورت نورانى تر مى پرسند: تو که هستى که از هـمـه نـورانـى تـر و خـوشـبـوتـرى ؟مـى گـویـد: مـن ولایـت اهل بیت پیغمبرم .1

 1 ـ بحارالانوار، ج 6،ص 235،