در فضیلت کامل به جا آوردن ارکان نماز
در الفقیه آمده که پیامبر خدا (صلّى الله علیه وآله وسلّم) فرموده است: «نماز ترازوست هر کس تمام دهد تمام گیرد.» مقصود این است که رکوعش مانند سجودش باشد و به یک اندازه در آنها درنگ کند، کسى که نماز را به همین گونه کامل ادا کند به همین گونه اجر خود را کامل دریافت خواهد کرد. امام صادق (علیه السلام) فرموده است: «هر گاه بنده نماز را در وقت خود به جا آورد، و در انجام این امر دقت داشته باشد، نمازش سپید و پاکیزه به آسمان بالا مىرود، و به او مىگوید: مرا نگه داشتى، خدا تو را نگه دارد، و اگر نماز را در وقت خود به جا نیاورد، و در انجام آن دقت نداشته باشد، نمازش سیاه و تاریک از آسمان برمىگردد، و مىگوید: مرا ضایع کردى خداوند تو را ضایع کند». مى گویم: در خبر حسن از امام باقر (علیه السلام) روایت شده که فرموده است: «هنگامى که پیامبر خدا (صلّى الله علیه وآله ) در مسجد نشسته بود ناگهان مردى وارد شد و به نماز ایستاد، لیکن رکوع و سجود را کامل به جا نیاورد، پیامبر (صلّى الله علیه وآله ) فرمود: مانند کلاغ منقار بر زمین زد، اگر این مرد بمیرد و نمازش به همین گونه باشد بر غیر دین من مرده است.» این حدیث را کافى و تهذیب هر دو روایت کرده اند. از پیامبر (صلّى الله علیه وآله) روایت شده که فرموده است: «دو نفر از امّتم به نماز بر مى خیزند، و رکوع و سجود را مانند هم به جا مى آورند، امّا تفاوت میان نماز آنها از زمین تا آسمان است.» و این سخن اشاره به مرتبه خشوع آنهاست. در خبر صحیح از امام صادق (علیه السلام) روایت شده است که فرمود: «به خدا سوگند ممکن است پنجاه سال بر انسان بگذرد و خداوند یک نماز از او نپذیرد، و چه چیزى سختتر از این است. سوگند به خدا که شما از همسایگان و یاران خویش کسى را مى شناسید که اگر براى یکى از شما نماز بگزارد به سبب سبک شمردنش آن را نمى پذیرید، و خداوند جز خوب را قبول نمى کند، و چگونه ممکن است چیزى را که خفیف شمرده شده است بپذیرد». و نیز در حدیث صحیح نقل شده که فرموده است: «هر گاه بنده براى نماز به پاخیزد و نمازش را سبک ادا کند، خداوند به فرشتگان مى فرماید: آیا به بنده من نمىنگرید که گویا برآوردن حاجتهایش را به دست دیگرى غیر از من مى بیند، آیا نمى داند که برآوردن حوایج او به دست من است.» این دو حدیث در تهذیب روایت شده است.
مولف : مولى محسن فیض کاشانى (قدس سره)
