خشوع در نماز(2)
نکته: «اصل روح نماز خشوع است و حاضر بودن دل اندر جمله نماز؛ که مقصود از نماز، راست داشتن دل است با حق ـ تعالی ـ و تازه کردن ذکر حق ـ تعالی ـ بر سبیل هیبت و تعظیم».[1]
توصیه: «اکنون تو کار را باش! سرّ اعظم نماز در خضوع و خشوع دل است. اگر قالبی بی جان به کار اید هرگز، می دان که نماز بی خشوع و خضوع نیز به کار اید. و خلق جهان از نماز بدان محجوب مانده اند که حبّ دنیا در درون ایشان رخت بنهاده است. حبُّ الله می باید که به دل افتد».[2]
[1]. کیمیای سعادت، 1/165.
[2]. نامه های عین القضات همدانی، به اهتمام: علی نقی منزوی و عفیف عسیران، تهران، اساطیر، 1377، ج1، صص250 و 251.
