ایمنی بخشی نماز
گسترش فرهنگ نماز، مایه ایجاد مصونیّت، تعالی، بالندگی و همدلی در جامعه است. مگر می شود کسی نماز بخواند و در زمزمه های آن، هر روز «مغضوبین» و «ضالّین» را نفی کند و جاده روشنی را که به خدا ختم می شود مرور کند و به مصونیّت و بالندگی نرسد؟ مگر می شود روزی پنج بار، در هفده رکعت، پیشانی بر خاک بگذاریم و از خاک بودن خود را به یاد آریم و آن گاه به دامگاه غرور فرو لغزیم؟ مگر می شود هر روز به «عباد صالح» سلام دهیم و خود در سلک صالحان قرار نگیریم؟ نماز، تجدید نظر در باورها و گرایش ها و تصحیح راه است.
نماز، انسان را از گرداب خودخواهی و از گردباد هواوهوس نجات بخشیده، به نمازگزار قدرت ایمان و جان فشانی در راه حق عطا می کند. نماز، نور الهی را بر قلبِ نمازگزار می تاباند و او را از لغزش های روزمرّگی نگاه می دارد. پس بیایید تاروپود وجود خویش را با عشق نماز عجین نماییم، طاغوت خودخواهی را به زیر پا افکنیم، و روحمان را در معراج نماز به پرواز درآوریم.
منبع: حوزه
