سویق های طب اسلامی

در حال حاضر یازده نوع از سویق های طب اسلامی آماده عرضه می باشد که شامل:
1.سویق جو2.سویق گندم3.سویق برنج4.سویق عدس5.سویق سنجد6.سویق سیب7.سویق نخود8.سویق کامل9.سویق کودک(کودک و نوزادان)10.سویق شسته11.سویق جو شسته و... می باشد که هر کدام خواص درمانی خاص خود را دارد و ما در اینجا به خواص عالی سویق های گندم.برنج و سنجد می پردازیم.
خواص فوق العاده سویق گندم در طب اسلامی..............
مقوی.چاق کننده و افزایش دهنده ی شهوت است و...
فوق العاده سویق برنج در طب اسلامی

برطرف کننده ی اسهال و گشاد کننده ی روده ها است.برای افرادی که به علت بیماری لاغر شده اند بهترین چاق کننده است و...
خواص فوق العاده سویق سنجد در طب اسلامی
مقوی.موثر در رشد و تحکیم بدن.افزایش دهنده شیر مادر و...
نکته1: می شود با ترکیب این سه سویق مشروط بر آنکه اصولی باشد روشی مناسب و کاربردی برای درمان لاغری به وجود آورد البته باید توجه داشت که قبل از  استفاده از هر روش درمانی باید با  طبیب حاذق مشورت کرد.
نکته2:شاید از برخی افراد  شنیده باشید که تا بحال از این روش استفاده کرده اند و نتیجه دلخواه خود را نگرفته اند .علت آن اینست که روش تهیه سویق ها ظرافت های بسیاری هست که اگر آنها رعایت نشود بطور کلی خواص آن را ممکن است تغییر دهد و نتیجه مطلوب را بیمار دریافت نکند اگر چه بسیاری افراد ادعا می کنند که تهیه سویق بسیار ساده بوده و سویقی که عرضه می کنند استاندارد تهیه شده ولی متاسفانه اشتباه می کنند نه تنها آنها بلکه بسیاری از به اصطلاح صاحب نظران هم این اشتباهات را می کنند. لیکن اصول واقعی تهیه سویق ها در طب اسلامی موجود می باشد که عده ایی محدود آنرا می دانند و یا اگر هم بدانند به علت ظریف کاری های بسیار و زحمت زیاد آن اصول را رعایت نمی کنند
از سویق چه میدانید؟؟
سَويق : به آن در فارسى قديم ، ((پست )) گفته مى شد. امروزه به آن ((قاووت )) يا ((پوره )) مى گويند. گفتنى است كه لغت نامه دهخدا لفظ ((قاووت )) را تركى مى داند كه غالبا به معناى آرد حبوبات بريان شده است ؛ ليكن اين واژه ، گاه در مورد غير حبوبات ( مانند برخى ميوه ها يا تره بار) نيز كاربرد دارد.علامه مجلسى مى گويد: از (گفته ى ) كلينى چنين بر مى آيد كه ((سويق ))، در صورتى كه در روايات ، همراه با قيدى (مانند جو) نباشد، به معناى ((سويق گندم )) است ؛ چرا كه مى گويد: ((باب انواع سويق ها و برترى سويق گندم )) و سپس در ذيل اين عنوان ، حديثهايى را مى آورد كه در آنها واژه ى ((سويق ))، بدون صفت يا مضافّ اليه ، آمده است .شهيد در الدروس گفته است : ((درباره ى سويق و سود آن ، روايت هاى فراوانى رسيده و كلينى ، سويق را به معناى سويق گندم ، دانسته است )).مؤ لّف بحرالجواهر گفته است : ((از هفت چيز، سويق مى سازند: گندم ، جو، كُنار، سيب ، كدو، دانه ى انار و شلغم . همه اين انواع ، طبع را مهار مى كند، قى و دلشوره اى را كه از صفرا زده مى شود، از ميان مى برد، رطوبت معده را خشك مى كند، و اگر قدرى سويق جو با آب و مقدار اندكى شير برداشته و خشخاش بوداده ى ساييده با آن مخلوط شود، براى شكم رَوى ، سودمند است ، نيش زدگى ها را تسكين مى دهد و خواب مى آورد)).ابن بيطار، به نقل از رازى گفته است : ((هر سويقى با چيزى كه از آن ساخته مى شود، تناسب دارد. براى نمونه ، سويق جو، از سويق گندم ، سردتر است ، به همان اندازه كه خودِ جو، طبعى سردتر از گندم دارد. اين سويق ، همچنين نفخ بيشترى پديد مى آورد. از ميان همه سويق ها، استفاده از سويق گندم و سويق جو، بيشتر است و اين هر دو، نفخ آور و موجب كندتر شدن حركت غذا از معده به پايين اند. البته ، اگر اين دو نوع سويق ، كاملا با آب جوشانده و سپس از پارچه اى درشت باف گذرانده شوند و بدين ترتيب ، آب آنها جدا شود و به صورت لقمه هايى فشرده در آيند و سپس همراه با آب سرد و شكر، نوشيده شوند، از نفخ آنها كاسته مى گردد و چنانچه در تابستان در اول صبح مصرف شوند، براى اشخاص حرارتى و برافروخته مزاج ، سودمند خواهند بود و مانع تب ها و بيمارى هاى ناشى از گرم مزاجى مى شوند و همين ، از بالاترين منافع آن است . كسى كه اين نوع سويق را بخورد، در آن روز نبايد ميوه ى تر، خيار و سبزى بخورد..