امام رضا (علیه السلام) فرمود: «إِنَّ اللهَ یبْغِضُ الْقِیلَ وَ الْقَالَ وَ إِضَاعَةَ الْمَالِ وَ کَثْرَةَ السُّؤَالِ؛ خداوند جدال (قیل و قال) و از بین بردن مال و درخواست زیاد از دیگران را دشمن می دارد.» [1]
در حدیث فوق سه چیز موجب خشم خداوند معرفی شده است:
1. جدال در سخن:
سخن معقول و منطقی اگر چه کم و همراه با سکوت باشد، شخصیت و هیبت انسان را بالا برده و موجب موفقیت خواهد بود، جرّ و بحث و قیل و قالِ هنگام بحث و گفتگو که از آن تعبیر به مراء و جدال می کنند نه تنها موفقیت نمی آورد، بلکه باعث درگیری بین دو طرف و تحریک خشم و قوة غضب انسان می شود، زیرا هر طرف تلاش می کند سخنان خود را برتر بداند و همچنین لجاجت و تحقیر یکدیگر را به دنبال خواهد داشت.
2. ضایع کردن اموال:
بیهوده مصرف کردن و از بین بردن اموال و یا اسراف، کاری است که هیچ عقل و خردی آن را نمی پسندد، در واقع بی توجهی به نعمت الهی و در نتیجه کفران نعمت خواهد بود. انسان در مصرف اموال نه مصرف گرای افراطی باشد که اموال خود را تباه کند و نه در هزینه کردن دستْ تنگ و بخیل؛ بلکه باید حدّ اعتدال و میانه را رعایت نمود.
3. درخواست از دیگران: برخی برای رفع نیازمندی خود، شخصیت خود را در مقابل افراد دیگری که خود نیازمندند کوچک می کند و با بردن تقاضاهای غیر ضروری و به نزد این و آن خود را وابسته و نیازمند می سازند و شخصیت انسانی خود را در هم می کوبند. هر درخواست مساوی است با سبک نمودن و خواری شخصیت انسان. بهترین درخواست باید از کسی باشد که بی نیاز کامل است و او خدا است نه انسانی که تمام وجودش فقر محض می باشد. بدین جهت امام هشتم (علیه السلام) می فرماید: یکی از چیزهای مبغوض نزد خداوند درخواست از دیگران است و اسلام دستور می دهد تا آن جا که انسان توانایی دارد روی پای خود بایستد و از زندگی «اتکالی و وابسته» بپرهیزد که بی نیاز شدن با کمک دیگران عین نیازمندی است.
منبع : سایت سبک زندگی رضوی
