اعتیاد به عنوان یک آسیب اجتماعی، هیچ گاه بطور کامل ریشه کن نخواهد شد، اما حداقل می توان با اندیشه و تلاشی مخلصانه حداقل آن را کنترل كرد.
اين روزها مصرف مواد مخدر البته از نوع صنعتی آن به قدری در ميان جوانان رسوخ پيدا كرده است كه به جزئی جدايی ناپذير محافل و ميهمانی های آن ها تبديل شده است.
اين مصرف های گاه و بی گاه و به قول جوانان تفريحی ویــرانگری هایی را بِه دنبال دارد كه زمینه ساز سقوط بسیارى از ارزشها و هنجارهاى فرهنگى و اخلاقى می شود و بدین ترتیب ممكن است سلامت جامعه را به طور جدی به خطر بياندازد.
جوانان امروزی با اميد اين كه تنها ماده ی ترياك اعتياد آور است و مواد صنعتی امروز هيچ اعتيادی برای آن ها ايجاد نمی كند خيلی راحت و با خيالی آسوده و بدون انديشيدن به سرانجام كار خويش به مصرف اين مواد می پردازند.
*و اما شيشه...
یکی از مواد مخدر خطرناک که اخیرا بین جوانان شایع شده، شیشه است این ماده به عنوان محرک( نه مخدر) در مجالس و مراکز فساد در کشورهای انگلیس و استرالیا بین جوانان رواج داشته و متاسفانه هم اينك در دستان جوانان ايران زمين جابه جا می شود.
ترکیب اصلی این ماده از آمفتامین(Amphetamine) گرفته شده که یک ماده محرک و اعتیاد آور است و مغز و سیستم عصبی را به شدت تحریک می کند و از نظر شیمیایی اثر آن از آمفتامین بیشتر است. این مواد در لابراتوارهای غیر قانونی ساخته می شود و اسامی خیابانی مثل: کریستال، یخ، Meth و شیشه دارند. این ماده توهم زایی و اثرات محرک را باهم ایجاد می کند.
قاچاقچیان اين ماده مخدر با این شعار که شیشه حاوی مورفین نیست پس اعتیاد آور نیست مصرف آن را تبلیغ می کنند و متاسفانه بسیاری از افراد ناآگاه خواسته یا ناخواسته در دام این ماده محرک گرفتار می شوند.
واقعیت بر اين اساس است که شیشه یک ماده محرک بسیار اعتیاد آور است به طوری که در بسیاری از مقالات پزشکی قدرت اعتیاد زایی آنرا بیشتر از مواد محرکی مانند کوکائین می دانند.
*جابه جايی مواد مخدر از نسلی به نسل ديگر
سخنگوی ستاد مبارزه با موادمخدر درباره افزايش قيمت شيشه در سال 93 هشدار داده بود كه شيشه از كيلويی 18 ميليون و 900 هزارتومان در سال 93 به كيلويی 58 ميليون و 700 هزارتومان رسيده است .
علی شمشیری می گويد: از ابتدای سال ٩٤ قیمت مواد مخدر صنعتی شیشه از کیلویی 13 تا 14 میلیون تومان به حدود 100 میلیون تومان رسیده است.
افزايش چندين برابری ماده مخدر شيشه با اين كه از برخی لحاظ خوب و مثمر ثمر است اما مشكلاتی را نيز دارد و سوالات بسياری را در اذهان عمومی ايجاد می كند مبنی بر اينكه اين افزايش ٧ برابری قيمت چه تبعاتی را با خود به دنبال دارد؟
آيا اين افزايش قيمت ها خود به نوعی سرچشمه ی تصميم جديد واردكنندگان مواد مخدر به كشور نیست و يا قرار نيست ماده ی جديدی كه چندين برابر مخرب تر از شيشه و البته بسيار ارزان قيمت تر از آن است وارد چرخه ی مصرف معتادان قرار گيرد؟ تمامی اين اظهارات به اين دليل است كه تا كنون هيچ يك از ما دهه پنجاه شمسی را كه هروئين وارد بازار ايران شد و البته قبل از آن قيمت تنها ماده ی مخدر مصرفی يعني ترياك به شدت افزايش يافت را فراموش نكرده ايم و يا اين كه همين اتفاق مجددا در دهه 70 به وقوع پيوست چرا كه بار ديگر قيمت موادمخدر سنتی در ايران به طرز عجيبی بالا رفت و همين امر مقدمه ورود شيشه و كراك به بازار ايران بود.
و حال برای متوجه شدن اين مطلب كه قرار است امروز چه ماده ی مخدری جايگزين شيشه شود و دست به دست در ميان جوانان ردو بدل شود بايد منتظر بمانيم.
البته اين افزايش قيمت به همين جا ختم نمی شود و تبعات ديگری نيز با خود به همراه دارد چرا كه تا آن زمان كه مصرف ماده ی مخدر تازه به بازار راه يافته بين معتادان توزيع شود آن ها به طور يقين برای تسكين درد خود به خرده دزدی هايی روی می آوردند كه مجددا دودش به چشم مردم خواهد رفت و بايد پيامدهای ناشی از دزدی های آن ها را به جان و دل بخرند.
و اكنون گويی تاريخ پس از بيست سال مجددا تكرار می شود و با افزايش قيمت چشمگير اين ماده مخدر بايد منتظر ورود ماده ی جديدی به بازار باشيم چرا كه گويا قرار نيست مصرف اين ماده ی افيونی كاهش و يا به اتمام برسد و تنها مصرف اين افراد و سودجويی قاچاقچيان از ماده ای به ماده ی ديگر منتقل می شود.
که به نظر می رسد بهترین راه در مسیر مبارزه با این خطر، بالا بردن سطح آگاهی جامعه بویژه جوانان و حمایت های صحیح خانوادگی است تا فرزاندانشان از اين بلای خانمان سوز در امان بمانند.