نویسنده : حجت الاسلام و المسلمين علیرضا بهرامی
[1]. الاحتجاج: ج2، ص 305.
[2]. به عنوان نمونه ن.ک: بلاغات النساء: ص 34.
[3]. بلاغات النساء: ص 23.
[4]. من لایحضره الفقیه: ج3، ص 567؛ وسائل الشیعة: ج1، ص22.
[5]. من لا يحضره الفقيه: ج4، ص531.
[6]. معجم رجال الحدیث: ج3، ص 190.
[7]. ن.ک: بحار الانوار: ج29، ص 216 به بعد.
[8]. دلائل الإمامة: ص109؛ علل الشرایع: ج1، ص 248.
[9]. بحار الانوار: ج6، ص 107 و 108.
[10]. شرح نهج البلاغة: ج16، ص 211.
[11]. ابن ابی الحدید در بحث مبسوطی به داستان نارضایتی حضرت زهرا پرداخته، و خود بر خلاف گروهی از عالمان سنی از مجموعه گزارشات رسیده این نارضایتی را نتیجه گرفته است. ن.ک: شرح ابن ابی الحدید: ج16، ص 253.
[12]. امالی مفید: ص 40.
. مناقب: ج1، ص 295. [13]
. إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات: ج2، ص176؛ بحار الانوار: ج36، ص 350. [14]
. كامل الزيارات: ص262. [15]
. دلائل الإمامة: ص150. [16]
. الثاقب في المناقب: ص221؛ تفسیر فرات کوفی، ص 85 ؛ العیاشی ج1، ص 170 و 172. [17]
[18]. ایشان با تأکید بر این نکته که هر مطلبی از معارف بایستی در میان گروهی که ظرفیت فهم آن را دارند منتشر شود می فرماید: «ما زال سرنا مكتوما حتی صار في يدي ولد كيسان فتحدثوا به في الطريق و قری السواد». ن.ک: الکافی: ج2، ص 223.