*غريزه: لورنز، کردارشناس معروف، معتقد است که غريزه پرخاشگري در تمام حيوانات و از جمله انسان به طور ارثي وجود دارد و يک ويژگي طبيعي است فرويد، پرخاشگري را حالتي غريزي و ذاتي مي داند و اعتقاد دارد که کودک از بدو تولد کم و بيش براي بروز رفتارهاي پرخاشگرانه آمادگي دارد.
*علل زيست شناختي: ميزان بالاتر هورمون تستوسترون در جنس نر نسبت به ماده سبب مي شود که جنس نر معمولاً پرخاشگرتر از ماده باشد. پايين بودن سطح گلوکزخون عامل ديگر مرتبط با پرخاشگري است.
*علل محيطي و تربيتي: نظريه پردازان يادگيري اجتماعي پرخاشگري را رفتاري مي دانند که در نتيجه پاداش و تنبيه و نيز از طريق تقليد ازالگوها آموخته مي شود. بين ديدن صحنه هاي خشونت آميز و پرخاشگرانه توسط افراد از تلويزيون با نشان دادن رفتارهاي پرخاشگرانه آن افراد همبستگي مثبت وجود داشته مخصوصاً زماني که رفتار پرخاشگرانه همراه با تقويت مثبت و همراه با به دست آوردن اهداف مورد نظر بوده باشد.
منبع: روزنامه سلامت ،شماره 233.
