مقدمه ی آسایش از منظر قرآن
سوره 18. کهف آیه 16
وَإِذْ اعْتَزَلْتُمُوهُمْ وَمَا یعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ فَأْوُ واْ إِلَی الْکهْفِ ینشُرْ لَکمْ رَبُّکم مِّن رَّحْمَتِهِ وَیهَییءْ لَکم مِّنْ أَمْرِکم مِّرْفَقاً
و آنگاه که از مشرکان و آنچه جز خدای میپرستند فاصله گرفتید، پس به غار پناه برید، تا پروردگارتان از رحمت خود برای شما گشایشی بخشد و برایتان در کار (و سرنوشت) شما گشایشی فراهم آورد.
این آیه از قول رهبر اصحاب کهف است که به جوانمردانِ همراه خویش، امید رحمت الهی و گشایش میدهد.(تفسیر مجمعالبیان).
-
* موحّد واقعی، هم بتها را رها میکند، هم از بتپرستان جدا میشود. «اعتزلتموهم و ما یعبدون»
-
* خداپرستان از سوی مشرکان در معرض تهدید هستند. «فأووا الی الکهف»
-
* غارنشینی در فضای توحید، بهتر از شهرنشینی در فضای شرک است. «فأووا الی الکهف» حضرت یوسف نیز زندان را بر کاخ ترجیح داد و گفت: «ربّ السجن اَحبّ الی»
-
* آنکه برای خدا قیام کند و با هجرت، دست از مسکن و جامعهی خود بکشد، مشمول الطاف الهی میشود. «ینشر لکم»
-
* سختیها زودگذر و مقدّمهی آسایش است. «یُهیّیء لکم من أمرکم مِرفَقاً»
منبع: مجله شبانه باشگاه خبرنگاران
چهارشنبه 26 فروردین 1394 9:15 AM
تشکرات از این پست
