به نام ِ او دل را آفرید و به نام ِ تو که تپیدنش دادی .لابه لای ِ تمام شعرهایی که برای چشمهایت نوشته ام این آخری ها احساسی هست که بیشتر از پیش غوطه میخورد میان ِ کلماتم
..
در پس ِ تمام ِ روزهایی که با تو گذشته عطر ِ خاطره ای گرم می کشاندم دور آن قدر دور که زمین تنها چیزی باشد که نبینم و مقابل ِ دیدگانم تا چشم کار می کند ؛ آبی ِ بی نهایت ِ آسمان است
..
تو رنگت ؛ بی رنگی ست هوایت ؛ بی هوایی کنار ِ تو ، اندازه ی تمام ِ نداشته هایم آرامم
..
تو ؛ بوی ِ خاک باران خورده ای و سینه ات شالی زار ِ امن ِ دلواپسی های من

در نبود ِ توآن قدرشکستن را عمیق تجربه کردم که این روزها که هستی تمام ِ بنای دلم را از عشق هزار بارفرو می پاشانم ودوباره از نومیسازم ... به عشق ِ نفس هایت ..

دروازه ی دستهایم باز ِ باز است تا تو فقط نگاهی کنی ؛ گرم و طولانی که یاد بگیرم نزدیک تر شو... که بی اجازه تن ِ لبهایت رابه نوازش ِ آرام ِ لبهایم بسپارم ..

روی بغض ِ تمام ِ شبهای رفته با بوسه نمک می پاشانی و به ضیافتی در توخودم را میهمان میکنم که چه ساعتت از دوازده گذشته باشد و چه نه
...
حریم ِ مهربان ِ حضورت راتنگ در بر بگیرم و وحشیانه در آغوشت ؛ بتازم

هی ذکر کنم نامت را که تو در قایق ِ بسترت به تلاطم به موج بکشانی مرا با بوسه با آه با ناز با رمزبا ساز با آه با نیاز.

با هر نفس از تو عشق را وام میگیرم و سرخی ِ گونه هایم را قرض می دهم به آسمان که برف ببارد روی داغ ترین خاطره ها شبها
و لحظه هایی که روی قلبم حک کردی

کاش سیل شوی و شبی بر من بباری یادت باشد که با هم آتش بگیریم