در سرشت آدمي

است که دوست بداريم

هر که را دوست داشته در قفسي نهيم

که يادگاري عشق را بر ميله اي دلشان هک کنيم

دختران ، دختران گيسو بلند

چشم هاشان زيبا تر از آب نبات

خنده هاشان زيباتر از هزار سکوت

که با هر نفس بخواهيمشان

تا لحظه از تنهايي مان را پر کنند

که هر دم زيباياشان را وصف کنيم

دختران شرم ، دختران ترس و انتظار

که هر کدام نقابي از جنس برگ بر صورتشان

آخ که دختران که چه پاک و معصومانه مي گريند

به مردگاني مي مانند که خنده را برصورتک هيشان پينه کنند