کاش میشد همدلی راقاب کرد ...
غمی هزاران ساله در سینه ام خفته ست
اندیشه ها در هجوم تاریکی فرو رفته ست
آیا راهی برای رهایی هست؟
رهایی از تفکرات خفقان آور انسانها
ترجیح می دهم انسان نباشم
این هجوم غمبار افکار کدر
قلبم را به درد می آورد
آیا راهی برای رهایی از افکار پوسیده نوع بشر هست؟
هیچگاه هیچکس حرف مرا نفهمیده است
من غمگین از نوع اندیشه ام
آیا راهی برای رهایی هست؟
می خواهم نفس بکشم ، آیا امکان دارد؟
