میشه عشق را در یک نگاه معنا کرده ام،نگاهی که دلی را می رباید و عمری را فدای عشق می کند

و امروز این من خجسته و تنها ،اسیر عشق زیبای فاصله ها و فراق گشته ام .

نمی دانم چگونه عاشقم کردی؟

نمی دانم چه در کلامت نهفته بود که شیفته و شیدایت شدم ؟

آری، می نویسم از تو ،از تو که از فرسنگ ها فاصله ی گرمی هرم نفسهایت رااحساس می کنم .

از تو که نیستی تا سر بر شانه هایت نهم ولی هر لحظه و همیشه بر شهر امن شانه هایت آرام می گیرم.

از تو می نویسم که آهنگ کلامت قلبم را بی قرار می کند . کاش بودی و بودم تا زندگی را در آغوش گرم

و مهربانت و در قلب پاکت با تمام وجود لمس می کردم . می دانم باور نمی کنی ،

چرا که هرگز همدم تنهایی هایت نبوده ام. چرا که هرگز آرزوی تو نبوده ام و من باز می نویسم

حتی اگر باورش نداری که دوستت دارم.دوستت دارم برای خورشیدی که هر صبح از دیدگانت طلوع می کند

و مرا در حسرت دیدارش به آتش می کشد . برای سرخی خونی که در رگهای تو جاری است.


و از خدا می خواستم تا برای ماندن تو فدا شوم و این تنها آرزوی من است که

آخرین ثانیه های عمرم را در کنار تو و به یاد تو باشم که توهمیشه در قلب منی...