بیایید برگردیم به سال‌های قبل از ۱۳۷۲؛ ‌وقتی هنوز در ایران موبایل نبود.

از خانه بیرون می‌آییم و هیچ نگران نیستیم که موبایل را در خانه جا گذاشته‌ایم یا گوشی‌مان شاررژ دارد یا نه؟ و هیچ وقت مادر سفارش نمی‌کند که گوشی یادت نرود!  اما می گوید: « اگر دیر شد حتماً زنگ بزن. پنج ریالی داری؟» یا «کارت تلفن داری؟»

بعد در هیاهوی خیابان نگران نشنیدن زنگ تلفن نیستیم و هی گوشی را چک نمی‌کنیم و…

***

اولین تماس تلفن همراه در کشور ما ۱۹ مرداد ماه سال ۱۳۷۲برقرار شد. این اتفاق بیست سال بعد از اولین تماس غیر تجاری تلفن همراه در دنیا  افتادکه در سال ۱۹۷۳ توسط دکتر مارتین انجام گرفت.

***

مترو که نیست. حالا در تاکسی هستیم.  هیچ کسی گوشی توی گوشش نیست تا خودش موسیقی بشنود و شما صدای وزوز! روی شیشه هیچ تاکسی‌ای ننوشته« لطفاً با موبایل صحبت نکنید» و البته همه مسافرها هم‌زمان با موبایل صحبت نمی‌کنند و شما مجبور نیستید چیزی از وقت آرایشگاه، قرار کاری یا سیمان‌ها و ساختمان نیمه کاره این آدم‌ها بدانید. در آرامش نشسته‌اید و به گرما یا سرمایی که از درز پیکان‌ به داخل می آید فکر می‌کنید.

***

۱۷ سال پیش یعنی تیرماه سال ۱۳۷۲ بود که ثبت نام تلفن همراه در کشور ما آغاز شد. ابتدا  از آن استقبال نشد و روند ثبت نام چند ماه طول کشید. با تبلیغات فراوان و با شعار «با تلفن همراه همیشه در مقصد هستید» تا اواسط سال ۷۴ بیش از ۹ هزار نفر ثبت‌نام کردند و در شهریور همان سال واگذاری‌ها آغاز شد.

***

هیچ تصادفی به خاطر حرف زدن با تلفن همراه اتفاق نمی‌افتد. هیچ عابری بی توجه به ماشین‌ها و دیگر عابرها بلند بلند با تلفن صحبت نمی‌کند و به خیابان نمی‌دود. هیچ زنگ اعصاب خردکنی روی هیچ گوشی‌ای نیست. اما در عوض جلوی باجه های تلفن قیامت است.

***

بالاخره بعد از اولین واگذاری‌ها  مردم ورود تلفن همراه به کشور را باور کردند؛ قیمت سیم‌کارت در آن زمان گاهی اوقات به بالای ۳۰ میلیون ریال هم می‌رسید  و البته ثبت‌نام‌ بعدی با هجوم متقاضیان از ساعت‌های اولیه بامداد به دفترهای پستی  همراه بود.

***

حالا رسیده‌اید. در مطب هیچ دکتری  در هیچ بانک یا شرکتی ننوشته «لطفاً گوشی تلفن همراه خود را خاموش کنید» و در مدرسه هم از شما نمی‌خواهند که با خود تلفن نیاورید.

***

با افزایش تعداد مشترکان و آن هم درحالی که در آن زمان چنین فناوری‌ای برای کاربران عجیب بود،  اداره تحقیقات و مطالعات اجتماعی روابط عمومی‌ شرکت مخابرات‌ایران با درج آگهی‌هایی در روزنامه‌های آن زمان اقدام به برگزاری کلاس آموزش آشنایی با نحوه استفاده از تلفن همراه کرد.

***

بلوتوث؛ بلوتوث نیست.  نگران فیلم‌هایتان نباشید. هیچ هکری نمی‌تواند دفترچه تلفن شما را هک کند. مگر خودتان دفترچه کاغذی‌تان را گم کنید. درمورد عکس ها و فیلم ها هم این کار انجام نمی‌شود؛ مگر آلبوم خانوادگی تان را دور بیندازید!

***

در سال ۱۳۷۳ تعداد مشترکان تلفن همراه۹۲۰۰ نفر بود که این رقم در خرداد ۱۳۸۹ به ۳۵ میلیون‌و ۵۵۵ هزار و ۸۱۲ مشترک رسیده است که البته دارندگان سیم کارت‌های تالیا و ایرانسل را هم به آن اضافه کنید تا رقم آن از جمعیت کشور هم بالاتر برود.

این در حالی است که محققان می‌گویند استفاده روزانه از تلفن همراه دقیقه‌ای ۵۷ گرم دی اکسید کربن تولید می کند و اگر در روز تنها دو دقیقه  از آن استفاده کنید، سالانه ۴۷ کیلو گرم و اگر یک ساعت استفاده کنید، سالانه ۱۲۵ میلیون تن دی اکسید کربن تولید می‌کنید که این میزان با دی‌اکسیدکربن تولید شده در یک پرواز یک‌طرفه از لندن به نیویورک برابری می‌کند و با توجه به آمار۷/۲ میلیارد تلفن همراه در جهان در سال ۲۰۰۹، می‌توان گفت تلفن‌‌های همراه یک چهارم تولید دی اکسید کربن جهان را در دست دارند.  حالا بگویید چرا هوا آلوده است و باران نمی‌آید!

***

حالا سر قرار رسیده اید. شما و مادر آن‌قدر منتظر خاله می‌مانید که علف زیر پایتان سبز می‌شود. خاله آن سوی میدان هفت تیر ایستاده و شما این سو .هیچ تلفن همراهی هم ندارید که بالاخره همدیگر را ببینید. حالا هی دنبال هم بگردید…