من امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را دیدم!!

من امام (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را در خواب دیدم 
من با امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ارتباط دارم 
امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) مرا به فلان کار مامور کرد 
من سید حسنی هستن 
من یمانیم 
من .... 
این روزها خیلی از این جملات به گوش ما میخورد 

بحث اینه که با توجه به اینکه خود مولا (عجل الله تعالی فرجه الشریف) فرمودند هر کس تا قبل ظهور گفت من ایشان را دیده ام کذاب است . چرا باز عده ای همچین مطلبی را عنوان میکنند ؟!! 

و از ان جالب تر هر کسی هم ادعا کرد اقلا چند تایی مرید!!!! پیدا میکند 

انگیزه: 

اولین دسته عده ای کلاش و دروغ گو هستند که برای جیب شما نقشه کشیده اند 
یا دنبال اعمال خلاف عفت یا شهرت و .. هستند 

در تاریخ هم عده ای با ادعای امامت و نبوت و نواب بودن حتی شورش های بزرگی به راه انداخته اند که نمونه اش قیام بر علیه انگلیس ها بود 

عده ای هم مبتلا به انواع بیماری های روانی مثل خود بزرگ بینی پارونوییک و یا شیزوفرنی و نووروز هستند که مرز خیال و واقعیت را درک نمیکنند . که با دارو درمانی و روانکاوی و ... قابل در مانند 

عده ای مبتلا به صرع مثلا که در فاصله غش مسایلی را میبینند که در قوه وهمیه ایشان رخ میدهد و گمان میکنند که واقعییت است 

این عده دروغ نمیگویند ولی .... 

دسته سوم هم راست میگویند هم میبینند اما انچه میبینند شعاع نفسانی خویش است و بعضا مکاشفات و رویاهای شیطانی و یا تعبیر دار است که مفصل در این رابطه صحبت میکنیم . 
مثلا در مورد انان که میبینند و نمیشناسند . و بعدا میفهمند یا کلا نمیفهمند تا زمان ظهور که خیلی ها میگویند این شخص را قبلا دیده ایم و نشناخته ایم 

عده بسیار بسیار قلیلی هم ممکن است ببینند و بشناسند که البته ادعا هم نمیکنند . مثلا چه کسی از اقای بهجت و علامه قاضی و دیگران شنید بگویند مولا (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را دیده اند؟ 

ادعای ارتباط که دیگر مسلما کذب است به دلیل فرمایش خود معصومین 

و نکته بعدی این که تکلیف ما طبق شرع مقدس در مواجهه با این افراد چیست؟! 

 مکاشفه در واقع با رؤیا یکى است با این تفاوت که مکاشفه در بیدارى حاصل مىشود.‬
‫یعنى همان طور که انسان هنگام خواب در اثر کم شدن تعلق روح به جسم و به عالم طبیعت و توجه به عالم بالا،‬
‫معانى و صورى را مىبیند و درك مىکند، در بیدارى نیز چنانچه تعلقش کم گردد ممکن است همان معانى و صور را‬
‫ببیند و درك کند که در این صورت به آن مکاشفه مىگویند. البته مکاشفات به این جهت که گاهى با اختیار شخص‬
‫حاصل مىشود اعتبارش از رؤیا کمتر است.‬
‫در هر حال، رؤیاى صادق و مکاشفهى صحیح از امورى است که باعث تنبه و آگاهى سالک در مسیرش مىگردد و‬
‫چه بسا از این طریق معانى بسیار بلند و دقیقى را درك کند. گاهى نیز بشارت بوده و مایهى دلگرمى بیشتر او خواهد‬

‫شد. لیکن باید دانست که بسیارى از خوابها و مکاشفات از ناحیهى تخیلات و یا تسویلات نفسانى خود انسان است‬ 
‫که تعبیرى نداشته، بلکه بیان کنندهى افکار و حالات و انگیزههاى درونى اوست و هیچ ربطى با عالم بالا پیدا نمىکند.‬
‫بسا خوابى که ظاهرى زیبا و پرطمطراق دارد، ولى چون از عالم بالا نیست هیچ تعبیرى نداشته باشد. همچنان که‬
‫گاهى در رؤیاى به ظاهر سادهاى که از عالم بالاست معانى بسیار بلندى به کسى افاضه مىگردد.‬
‫
‫حتى اگر کسى پیامبر یا یکى از ائمهى اطهار قدس سرهما را نیز در خواب ببیند نباید به طور قطع به آن اعتماد کند،‬
‫هر چند در حدیث شریف آمده که:‬
‫»من رآنى فى منامه فقد رآنى لأن الشیطان لا یتمثل فى صورتى و لا فى صورة أحد من أوصیائى.«‬
‫زیرا این روایت معناى خاصى دارد. مرحوم حاجى نورى در »دار السلام« مفصلاً متعرض شرح آن گشته و پس از‬
‫اینکه نظرات علماى بزرگ را در این زمینه یادآور مىشود، وجوه مختلفى در توضیح این حدیث ذکر مىکند.‬
‫به نظر حقیر اگر کسى پیامبر صلی االله علیه و آله یا یکى از ائمه قدس سرهما را در خواب ببیند در صورتى رؤیاى او‬
‫مطمئنا صحیح خواهد بود که صورت اصلى آن بزرگواران را خارجا دیده باشد. و الاّ صحتش مورد تأمل است؛ لذا در‬
‫زمان ما که وجود شریف امام عصر - ارواحنا فداه - در پس پردهى غیبت هستند اگر کسى آن حضرت را در خواب‬
‫مشاهده نمود نباید به آن اعتماد کند. مگر اینکه آن رؤیا همراه با قرینهى قطعیه باشد که مطلب جداگانهاى است.‬
‫نکتهى مهم دیگر که آن نیز حائز اهمیت است این است که لسان عالم رؤیا با لسان ما تفاوت دارد. آنچه که انسان‬
‫در خواب و کشف مىبیند نوعا داراى معناى خاص مىباشد و به همین جهت نیاز به تعبیر داشته و بدون تعبیر 
‫صحیح، حقیقت آن پوشیده خواهد ماند.‬ 
‫بىتوجهى به این مطلب باعث گشته که برخى در اشتباه قرار گیرند. مثلاً هرگاه بشارت فرج و ظهور امام زمان علیه‬
‫السلام در وقت معینى به کسى داده شود نوعا خبر از فرج شخصى خود او خواهد بود که گاهى به معناى فرا رسیدن‬ 
‫موتش مىباشد؛ زیرا مرگ براى مؤمن فرج محسوب مىشود.‬ 
‫چه بسیار دیده شده که افراد وارستهاى بر مبناى خواب یا مکاشفهاى بشارت وقت ظهور را به مردم مىدهند و بعدا‬
‫خلاف آن ثابت مىشود. این بدان معنا نیست که آنها دروغ گفتهاند، بلکه در واقع نتوانستهاند تفسیر آنچه را دیدهاند‬

‫آقاى سید عبد اللّه فاطمى قدس سره مىفرمود: با یکى از رجال الغیب برخورد کردم و بدون اینکه به زبان چیزى‬ 
‫بگویم در دل خود نیت کردم: »أین مولاى؟« او در جواب با انگشت خود روى خاك نوشت: »فى حظیرة القدس فى‬
‫الجزیرة الخضراء«. آنگاه با او صحبت کرده، پرسیدم: من چه زمانى حضرت را مىبینم؟ با انگشت خود روى خاك‬
‫حرف »ح« را نوشت.‬
‫وى پس از نقل این داستان از بنده پرسید: این به چه معناست؟ گفتم: »ح« در حروف ابجد به معناى هشت مىباشد‬
‫و او بشارت هشت سال دیگر را به شما داده است.‬
‫آقاى فاطمى پس از هفت سال مجددا آن شخص را در اصفهان ملاقات کرده و از وى همان سؤال را مىپرسد. و او‬
‫در جواب مىگوید: یک سال باقى مانده است.‬
‫ایشان پس از گذشت یک سال به رحمت الهى واصل شد.‬

گاهى نیز دیدن پیامبر یا ائمه قدس سرهما در خواب تعبیرش این است که با یکى از شیعیانشان که در آستان آنها‬ داراى قرب و منزلتى است ملاقات کرده، و گاهى معنایش این است که حال معنوى خوبى براى او حاصل مىشود.‬

‫این نکته در مورد دستوراتى هم که در عالم رؤیا به انسان مىدهند جارى است.‬
‫شخصى به نام آقاى سید محمد تقى در حرم مطهر امام هشتم در حالت کشف، حضرت رضا علیه السلام را مىبیند.‬
‫آن حضرت به او مىفرمایند: سید محمد تقى! انگشترهایت را به ما بده. او نیز دو انگشتر خود را از دست در آورده و‬
‫در ضریح مىاندازد.‬
‫بعدا که این قضیه را براى آقاى انصارى - رضوان اللّه علیه - نقل کرد، ایشان فرمودند: چرا انگشترهایت را در ضریح‬ انداختى؟ گفت: به خاطر اینکه امر کردند‬
‫و اطاعت امر امام واجب است. استاد فرمودند: درست است که امر امام واجب است، ولى باید دید معناى انگشتر‬دادن چیست؟‬
‫سپس مکاشفه او را تعبیر کرده و فرمودند: معنایش این است که شما دو فضیلت از فضایل نفسانى دارى که آنها از‬ شما گرفته خواهد شد.‬
‫و همانطور که استاد فرمودند واقع گردید. که یکى از آنها این بود که وى مکاشفات زیادى داشت و پس از آن‬
‫جریان، باب کشف بر او بسته شد.‬
‫حقیر شبى در عالم رؤیا دیدم که مادرم به دیدنم آمده است. مىدانستم که او فوت کرده و در عالم برزخ است. از او‬ پرسیدم: آیا چیزى میل دارى؟ گفت: پسته مىخواهم. بنده در خواب مىدانستم اعمالى که در دنیا انجام مىدهیم در‬ آن عالم صورت دیگرى پیدا مىکند ولى نمىدانستم چه عملى در آنجا پسته مىشود. دو بار ذکر شریف »لا اله الا‬اللّه« را گفتم. بلافاصله دیدم از دنیا دو جعبه پشمک آمد. مقدارى از آن را خورده، آنگاه یک سورهى حمد با سه‬ صلوات قرائت کردم تا شاید پسته شود. در این هنگام مادرم رفت و وارد بازارى شد. در پى او رفته و از شخصى‬
‫سراغش را گرفتم. گفت: سه جعبه شیرینى کرمانشاهى و چند کامیون بار براى او آوردند. وى شیرینىها را گرفت و‬به گاراژ رفت تا بقیهى بارها را تحویل بگیرد.‬
‫فهمیدم جعبه هاى شیرینى صورت صلوات و بار کامیون صورت سورهى حمد بوده است.‬
‫بلى، وادى کشف و رؤیا عالم عجیبى است و تشخیص رؤیاى صادق و مکاشفهى صحیح و فهمیدن معناى آن کار هر‬کسى نیست و ترتیب اثر دادن به آن بدون اینکه به اهل خبره عرضه شود کار درستى نمىباشد.‬ 
‫در هر حال، این نکته را نباید از نظر دور داشت که خواب و کشف فىنفسه چندان اهمیتى ندارد و نباید همت سالک‬ و دلخوشى او به خوابها و‬ مکاشفاتش باشد؛ زیرا همین امر ممکن است سبب توقف او یا مانع راهش گردد.‬ 

‫تشرفات اقسامى دارد: یک قسم آن به صورت مکاشفه است که پیرامون آن مطالبى بیان شد و به نظر حقیر اکثر‬
‫تشرفاتى که نقل مىشود از این قسم است.‬
‫قسم دیگر، آن است که به صورت ملاقات خارجى انجام گیرد. آن نیز مختلف است و تنها برخى از آن را مىتوان‬ تشرف واقعى نامید؛ زیرا افراد حاجتمند و گرفتارى که به آن حضرت متوسل مىشوند معمولاً یکى از اصحاب و یاران‬ آن بزرگوار را ملاقات کرده و یا گاهى ملکى از ملائکه و یا حتى گاهى یکى از اجانین مؤمن را مىبینند و به وسیله اى‬
‫آنها حاجتشان برآورده مىشود. و چون معمولاً با امور غیر عادى همراه است ممکن است تصور شود که خود آن‬
‫حضرت را دیدهاند؛ از این رو نباید آن را تشرف واقعى نامید؛ زیرا او در هر حال، به خدمت امام زمان نرسیده است.‬
‫هر چند خود آن امر نیز با توجه و عنایت آن حضرت صورت مىگیرد.‬
‫لذا به نظر حقیر بسیار کم اتفاق مىافتد که ملاقاتى در عالم جسم و تعی‪‬ن صورت گرفته و توفیق زیارت همان بدن‬
‫شریفى که از حضرت نرجس خاتون - علیها السلام - متولد شده نصیب کسى گردد.‬

‫حکایاتى هم که نقل شده تعداد اندکى از آنها ملاقات با شخص آن حضرت بوده است که از جملهى آنها مىتوان‬
‫داستان تشرف اسماعیل هرقلى در‬زمان سید بن طاووس - رضوان اللّه علیه - را نام برد.‬
‫مخفى نماند اکنون که دوران غیبت است مشیت و حکمت الهى بر این است که آن حضرت غایب باشند.‬
‫از سوى دیگر دیدار آن سرور گرچه توفیق و سعادت بزرگى است، لکن ملازم با معرفت به آن حضرت نیست.
چه‬ بسا کسانى که عارف به مقام امام زمان بوده یعنى امام علیه السلام را در عالم نورانیت شناختهاند، لیکن شخص‬
‫خارجى را ندیده اند و چه بسا افرادى که معرفت چندانى نداشته، ولى این فیض نصیبشان گردیده است.‬
‫استاد ما آقاى انصارى قدس سره مىفرمودند: اگر کسى در مراتب عرفان و تجلیات، سیرش تمام شده آنگاه در عالم‬
‫تعیی‬ن به شرف ملاقات نایل گردد این امر براى وى کمال بزرگى محسوب مىشود؛ زیرا بسیارى از نواقص او برطرف‬
‫شده و مدرکاتش امضا مىشود، ام‪‬ا دیگران گرچه ممکن است در اثر صفاى نفس و صداقتى که دارند این توفیق‬ نصیبشان گردد چندان بهره و استفادهاى نمىبرند.‬

با این حال، بعضى ادعا مىکنند که ما حضرت را ملاقات کردیم و حتى مدعى چنان قرب و منزلتى نزد آن بزرگوار مىشوند که مىگویند حضرتش کفشهایشان را نیز جفت کرده اند! درحالى که انسان کمترین تغییر و تحولى در آنها نمىبیند!