علی (ع)، خورشیدی كه هيچگاه غروب نمي كند

شبستان: علی (ع) چهره آشکار حق، اسطوره عدالت و خورشید تابان اسلام است که هیچ گاه غروب نمي كند.

خبرگزاری شبستان: نوزادی که دیواری های کعبه هنگام تولدش شکافته شد و فاطمه بنت اسد را در دل خود جای داد در سیزدهم رجب سی ام عام الفیل بدنیا آمد و در آن هنگام نیز مادرش پیامی از غیب شنید که نامش را علی بگذار و این گونه بود که اسطوره انسانیت، شجاعت، پاکی و معصومیت، اندیشه و خرد پا به عرصه هستی گذاشت و زمین به واسطه گام های مقدسش عمری بر آسمان فخر فروخت.

حضرت علی (ع) تا سه سالگی نزد پدر و مادرش بسر برد و از آنجا که خداوند مي خواست ايشان به کمالات بيشتری نائل آيد، پيامبر اکرم (ص) وی را از بدو تولد تحت تربيت غيرمستقيم خود قرار داد. تا آنکه، خشکسالی عجيبی در مکه واقع شد. ابوطالب عموی پيامبر، با چند فرزند با هزينه سنگين زندگی روبه رو شد . رسول اکرم (ص) با مشورت عموی خود عباس توافق کردند که هر يک از آنان فرزندی از ابوطالب را به نزد خود ببرند تا گشايشی در کار ابوطالب باشد. عباس، جعفر را و پيامبر (ص)، علی (ع) را به خانه خود بردند و تحت تعلیم مستقیم خویش قرار دادند.

پس از وحی خدا و برگزيده شدن حضرت محمد (ص) به پيامبری و سه سال دعوت مخفيانه، سرانجام پيک وحی فرا رسيد و فرمان دعوت همگانی داده شد. در اين ميان تنها حضرت علی (ع) مجری طرح های پيامبر (ص) در دعوت الهيش و تنها همراه و دلسوز آن حضرت در ضيافتی بود که وی برای آشناکردن خويشاوندانش با اسلام و دعوتشان به دين خدا ترتيب داد. در همين ضيافت پيامبر (ص) از حاضران سؤال کرد: "چه کسی از شما مرا در اين راه کمک مي کند تا برادر و وصی و نماينده من در ميان شما باشد؟" فقط علی (ع) پاسخ داد: "ای پيامبر خدا! من تو را در اين راه ياری مي کنم." پيامبر (ص) بعد از سه بار تکرار سؤال و شنيدن همان جواب فرمود: "ای خويشاوندان و بستگان من، بدانيد که علی (ع) برادر و وصی و خليفه پس از من در ميان شماست."

چون مشرکان تصمیم به قتل پیامبر (ص) گرفتند، این علی (ع) بود که دلیرانه در بستر ايشان خوابيد و زمينه هجرت پيامبر (ص) را آماده ساخت. و بعد از هجرت نیز حضرت علی (ع) همواره یار و یاور پیامبر (ص) بود آنچنان که در 26 غزوه از 27غزوه پيامبر (ص) همواره به یاری ایشان پرداختند.

از اقدامات مهم علی (ع) ضبط آیات مکی و مدنی قرآن بود. به همين علت است که وی را از کاتبان وحی و حافظان قرآن به شمار مي آورند. پیامبر در هنگام پیمان اخوت، علی را به برادی برگزید و با او پیمانی بست كه دامنه آن هر دو جهان را فراگرفت و در آخرین حج در آخرین سال عمر پر بر کتش در راه برگشت در محلی به نام غديرخم در نزديکی جحفه دستور توقف داد، زيرا پيک وحی فرمان داده بود که پيامبر (ص) بايد رسالتش را به اتمام برساند و در آنجا بود که علی (ع) را به جانشینی خویش بر گزید و فرمود: "ای مردم! هر کس من مولا و رهبر او هستم، علی هم مولا و رهبر اوست."
و اين جمله را سه بار تکرار فرمودند.

بعد مردم اين انتخاب را به حضرت علی (ع) تبريک گفتند و با وی بيعت نمودند. اما پس از رحلت رسول اکرم (ص) به علت شرايط خاصی که بوجود آمده بود، حضرت علی (ع) از صحنه اجتماع کناره گرفت و سکوت اختيار کرد.

نه در جهادی شرکت مي کرد و نه در اجتماع به طور رسمی سخن مي گفت. شمشير در نيام کرد و به وظايف فردی و سازندگی، عبادت تفسیر قرآن و دیگر کارهای فرهنگی و دینی پرداخت. و چون بعد از سال ها مردم به او روی آوردند به برقراري عدالت در جامعه پرداخت و جنگ های بسیار نیز در ز زمان او صورت گرفت.

بعد از جنگ نهروان و سرکوب خوارج برخی از خوارج از جمله عبدالرحمان بن ملجم مرادی، و برک بن عبدالله تميمی و عمروبن بکر تميمی در يکی از شب ها گردهم آمدند و اوضاع آن روز و خونريزي ها و جنگ های داخلی را بررسی کردند و از نهروان و کشتگان خود ياد کردند و سرانجام به اين نتيجه رسيدند که باعث اين خونريزی و برادرکشی حضرت علی (ع) و معاويه و عمروعاص هستند. و اگر اين سه نفر از ميان برداشته شوند، مسلمانان تکليف خود را خواهند دانست. سپس با هم پيمان بستند که هر يک از آنان متعهد کشتن يکی از سه نفر گردد.

ابن ملجم متعهد قتل امام علی (ع) شد و در شب نوزدهم ماه رمضان همراه چند نفر در مسجد کوفه نشستند. آن شب حضرت علی (ع) در خانه دخترش مهمان بودند و از واقعه صبح با خبر بودند، وقتی موضوع را با دخترش در ميان نهاد، ام کلثوم گفت: "فردا جعده را به مسجد بفرستيد."
حضرت علی (ع) فرمود: "از قضای الهی نمي توان گريخت." آنگاه کمر بند خود را محکم بست و در حالی که اين دو بيت را زمزمه مي کرد عازم مسجد شد.
کمر خود را برای مرگ محکم ببند، زيرا مرگ تو را ملاقات خواهدکرد.
و از مرگ، آنگاه که به سرای تو درآيد. جزع و فرياد مکن

ابن ملجم ، در حالی که حضرت علی (ع) در سجده بودند، ضربتی بر فرق مبارک ايشان زد. خون از سر حضرتش در محراب جاری شد و محاسن شريفش را رنگين کرد. در اين حال آن حضرت فرمود: "فزت و رب الکعبه " به خدای کعبه سوگند که رستگار شدم سپس آيه 55 سوره طه را تلاوت فرمود: "شما را از خاک آفريديم و در آن بازتان مي گردانيم و بار ديگر از آن بيرونتان مي آوريم."

حضرت علی (ع) در واپسين لحظات زندگی نيز به فکر صلاح و سعادت مردم بود و به فرزندان و بستگان و تمام مسلمانان چنين وصيت فرمود: "شما را به پرهيزکاری سفارش مي کنم و به اينکه کارهای خود را منظم کنيد و اينکه همواره در فکر اصلاح بين مسلمانان باشيد. يتيمان را فراموش نکنيد، حقوق همسايگان را مراعات کنيد. قرآن را برنامه عملی خود قرار دهيد. نماز را بسيار گرامی بداريد که ستون دين شماست."

سرانجام حضرت علی (ع) آن اسطوره عدالت و معصومیت و چهره آشکار حق در 21 ماه رمضان به شهادت رسيد و در نجف اشرف به خاک سپرده شد و مزارش ميعادگاه عاشقان حق و حقيقت شد.

پي نوشت:
- فروغ ولايت، ص 35 (کشف الغمه، ج 1، ص 90).
- آفتاب ولايت، ص 19 (الخرائج و الجرائح ، ج 1، ص 171).
- فروغ ولايت، ص 37 (سيره ابن هشام، ج 1، ص 236).
- فروغ ولايت، ص 38 (6).
- آفتاب ولايت، ص 131 (سوره بقره، آيه 148).
- فروغ ولايت، ص 86 (مستدرک حاکم، ج 3، ص 14، استيعاب، ج 3، ص 35.