بنام خدا

على بن موسی .

ابوالحسن (چون كنیه امام موسى كاظم (ع) نیز ابوالحسن است، به امام رضا(ع) ابوالحسن ثانى نیز گفته مى‏شود).

رضا، صابر، رضى، وفى، فاضل و صدیق.

از میان لقب‏هاى فوق، «رضا» شهرت بیشترى دارد. علت این كه آن حضرت را «رضا» نامیده‏ اند، این است كه پسندیده خدا در آسمان و مورد خشنودى رسول خدا(ص) و ائمه اطهار (ع) در زمین بوده و دوستان و دشمنان به اتفاق از وى خشنود و راضى بودند.

معصوم دهم و امام هشتم شیعیان.

همچنین به مدت سه سال ولیعهد مأمون عباسى بود.

یازدهم ذیقعده سال 148 هجرى.

برخى مورخان تاریخ تولد آن حضرت را سال 151 هجرى و برخى دیگر سال 153 هجرى، پنج سال پس از وفات امام جعفر صادق(ع) دانسته‏ اند.

مدینه مشرفه، در سرزمین حجاز (عربستان سعودى كنونى).

ابوالحسن، موسى بن جعفر بن محمد بن على بن حسین بن على‏بن ابى‏طالب(ع).

نجمه. نام‏هاى دیگرى نیز براى او نقل شده است؛ مانند: تكتم، اروى، سكن، ام البنین، شقرا، خیزران، سمانه، صقر و طاهره.

این بانوى فاضله كه با تربیت حمیده -مادر امام موسى كاظم(ع)- به كمالات انسانى و اخلاق اسلامى دست یافته بود، بهترین زنان عصر خویش در تعقل، دیندارى و حیا بود.

از زمان شهادت پدرش، امام موسى كاظم (ع)، در رجب سال 183، تا سال 203 هجرى، به مدت بیست سال. آن حضرت در سن 35 سالگى به امامت رسید.

آخر ماه صفر سال 203 هجرى به وسیله زهرى كه مأمون عباسى در خراسان به آن‏حضرت خورانید. حضرت رضا (ع) در هنگام شهادتش، 55 ساله بود. برخى سال شهادت آن حضرت رإ؛ ح‏ح سال 205 و برخى 201 هجرى دانسته‏اند.

مشهد مقدس (در استان خراسان، در كشور ایران).

: 1. سبیكه یا خیزران، مادر امام محمد تقى (ع). 2. ام حبیبه (دختر مأمون). و چند ام ولد.

1. امام محمد تقى (ع) كه پس از شهادت پدرش، در سن هفت سالگى به امامت رسید.

علماى شیعه ایشان را تنها فرزند امام رضا (ع) دانسته‏ اند؛ اما در برخى منابع، فرزندان دیگرى نیز براى آن حضرت ذكر شده است كه عبارتند از: 2. ابو محمد حسن. 3. جعفر. 4. ابراهیم. 5. حسن. 6. عایشه. 7. فاطمه.