بنام خدا

کرامت دوم امام حسن (ع)

ميرزا محمد شفيع شيرازى متخلص به وصال شيرازى متوفى سال 1262 ه. ق در شيراز از بزرگان شعرا و ادبا و عرفاى عصر فتحعلى شاه قاجار بود. علاوه بر مراتب علمى، به تمام خطوط هفت گانه (نسخ، نستعليق، ثلث، رقاع، ريحان، تعليق و شکسته) مهارتى به سزا داشته و کتابهاى فراوانى نيز با خطوط مختلف نگاشته است. از جمله، اينکه 67 قرآن به خط زيباى خود نوشته است. بر اثر نوشتن زياد چشمش آب مى‏آورد و به پزشک مراجعه مى‏کند، دکتر مى‏گويد: من چشمت را درمان مى‏کنم، به شرطى که ديگر با او نخوانى و خط ننويسى. پس از معالجه و بهبودى چشم، دوباره شروع به خواندن و نوشتن مى‏کند تا اينکه به کلى نابينا مى‏شود. سرانجام با حالت اضطرار متوسل به محمد صلى الله عليه و آله و آل او مى‏شود. شبى در عالم رؤيا پيغمبر اکرم صلى الله عليه و آله را در خواب مى‏بيند، حضرت به او مى‏فرمايد: چرا در مصائب حسين مرثيه نمى‏گويى تا خداى متعال چشمت را شفا دهد. در همان حال حضرت فاطمه زهرا عليها السلام حاضر گرديده، مى‏فرمايد: وصال! اگر شعر مصيبت گفتى، اول از حسنم شروع کن؛ زيرا او خيلى مظلوم است.

صبح آن روز وصال شروع کرد دور خانه قدم زدن و دست‏به ديوار گرفتن و اين شعر را سرودن:

 

 

نيمه دوم شعر را که گفت، ناگهان چشمانش روشن و بينا شد. آن گاه اضافه کرد: