نقش کار در عمران و آبادانی
شکی نیست که عمران و آبادانی، تمدن و پیشرفتی که عدالت همه سویه را به دنبال دارد، نیازمند کار و تلاش همه انسان هاست. خداوند در آیاتی از جمله آیات۴۷و ۷۳۱ سوره اعراف و نیز ۱۶سوره هود و ۰۸تا ۲۸ سوره حجر و ۱۲و ۲۸ سوره غافر به نقش کار در عمران و آبادانی اشاره می کند و بیان می دارد که انسان ها دارای نیروی توانا و کارآمدی هستند که بدان می توانند زمین را آباد نمایند.
بنابراین عمران و آبادانی، که به عنوان هدف آفرینش انسان و وظیفه و مسئولیت همگانی بشر تعریف شده است، با نیروی کاری به دست می آید که در انسان ها وجود دارد. انسان ها به سبب آن که همه اسمای الهی را به شکلی در خود سرشته دارند، می توانند در مقام خدایی و مظهریت وی در آیند و کارهای شگفتی را انجام دهند و تغییرات بسیار مطلوبی در جهان و زمین پدید آورند که زمینه رشد و بالندگی خود و دیگر موجودات را فراهم می آورند.
البته انسان ها اگر بتوانند همه اسمای الهی را در خود ظهور دهند، می توانند به سادگی از همه موجودات دیگر برای این هدف بهره گیرند، چنان که حتی می توانند از جنیان برای آبادانی و عمارت زمین و ساخت سازه های شگفت بهره گیرند، چنان که حضرت سلیمان(ع) از جنیان برای این امور بهره گرفته است. (انبیاء، آیات۱۸و ۲۸ و نیز سباء آیات ۲۱ و ۳۱ و ص آیات۵۳تا ۷۳)
به هر حال، در انسان ها به سبب این که همه موجودات مسخر ایشان می باشد، این استعداد و قدرت وجود دارد تا بتوانند همه موجودات دیگر هستی را برای آبادانی و عمارت زمین به کار گیرند. بهره گیری از انرژی های نوشونده و تازه ای برای عمارت و آبادانی زمین امری است که تنها با کار و تلاش آدمی امکان پذیر است. بنابراین انسان ها با همت بلند و کار خویش می توانند به مقاصد بلند و عالی دست یابند و پیشرفت و عدالت را بهره همگان گردانند.