جملات شرطی

.

جملات شرطی به طور کلی از دو بند ( clause ) تشکيل شده اند:

بند شرطی ( If clause )

بند اصلی يا بند نتيجه ( Main clause )

ترتيب قرار گرفتن اين بندها ميتواند به دو صورت باشد:

همانطور که مشاهده ميکنيد زمانيکه بند شرطی ( If clause ) در ابتدای جمله باشد، بين دو بند جمله از کاما (ويرگول) استفاده ميکنيم.

جملات شرطی نوع اول به زمان آينده مربوط ميشوند. اگر اتفاق مورد نظر ما در اتفاق بيافتد يا چنين موقعيتی وجود داشته باشد، اتفاقی که در بيان شده است، اتفاق خواهد افتاد. در واقع، ما مطمئن نيستيم که چنين اتفاقی پيش خواهد آمد يا نه، ولی اين نوع از جملات شرطی نسبتا واقع گرايانه هستند، يعنی احتمال وقوع چنين اتفاقی وجود دارد. به مثال زير توجه کنيد:

If John has the money, he'll buy a Ferrari.

"اگر جان به اندازه کافی پول داشته باشد، يک ماشين فراری ميخرد."

کسی که اين جمله را گفته است، جان را خوب ميشناسد و ميداند که جان ماشين فراری را دوست دارد و درآمدش هم بد نيست. پس به محض اينکه پول کافی داشته باشد، يک ماشين فراری خواهد خريد.

+ Simple Present, will-Future

در جملات شرطی نوع اول، در بند شرطی از زمان "حال ساده" و در بند اصلی (نتيجه) از زمان آينده استفاده ميکنيم.

مثال:

If you hard you the course.

You the course if you hard.

در بند اصلی معمولا از فعل کمکی will استفاده ميشود. علاوه بر will ميتوان از افعال کمکی زير هم استفاده کرد:

مثال:

If you enough money, I lend you some.

جملات شرطی نوع دوم به زمان حال مربوط ميشوند. وضعيتی که در بيان شده است در حال حاضر وجود ندارد. اگر اين وضعيت وجود داشت اتفاقی که در بيان شده است ميتوانست اتفاق بيافتد. ما واقعا انتظار نداريم که شرايطی که وجود دارد تغيير کند، فقط تصور ميکنيم که اگر اين وضعيت وجود داشت چه اتفاقی ميتوانست بيافتد يا چه کاری ميتوانستيم انجام دهيم. جمله زير را در نظر بگيريد:

If John had the money, he would buy a Ferrari.

"اگر جان به اندازه کافی پول داشت، يک ماشين فراری ميخريد."

کسی که اين جمله را گفته است، جان را خوب ميشناسد و ميداند که جان ماشين فراری را دوست دارد ولی درآمدش خوب نيست. جان خيلی دوست داشت ميتوانست يک فراری بخرد ولی به نظر نميرسد که به اين زوديها بتواند آنقدر پول داشته باشد که يک فراری برای خودش بخرد.

+ Simple Past, would

در جملات شرطی نوع دوم، در بند شرطی از زمان "گذشته ساده" و در بند اصلی (نتيجه) از فعل کمکی would استفاده ميکنيم.

مثال:

If I the money, I to a new house.

I to a new house if I the money.

گاهی اوقات در بند اصلی (نتيجه) ميتوان از افعال کمکي زير هم استفاده کرد:

مثال:

If you hard, you the course.

: در جملات شرطی نوع دوم، معمولا به جای " was " از " were " استفاده ميشود.

I him if I you