به زیر زلفت این ماه است و یا رو
به روی ماه این شب است و یا مو
کنی گه صید دل از تیر مژگان
کنی گه قصد جان با تیغ ابرو
 
نخواهم دم زدن سحرآفرینی
به پیش چشم جادوی تو جادو
به لب خال تو را دل دید و گفتا
که جا در شکرستان کرده هندو
 
 
ندارم به قلبم من آرزویی
به جز آنکه ببینم ساقی مه رو
آقا جان : غمت در نهانخانه دل نشیند
بنازی که لیلی به محمل نشیند
 
مرنجان دلم را که این مرغ وحشی
ز بامی که برخاست مشکل نشیند
هر که از عشق تو دیوانه نشد آدم نیست
آدم آن است که از عشق تو دیوانه شود
 
یا ابا صالح مدد
 

خدارا دلم دگر ازاین بیش طاق ندارد

ترسم که یار ندیده تاب نیارد