|
هدف: تعيين تاثير روش جديد اويسريشن توام با قطع عصب بينايي و اسكلراي اطراف آن همراه با كارگذاشتن هيدروكسيآپاتيت در افراد نيازمند به تخليه چشم مراجعهكننده به بيمارستان سيناي اهواز.
روش پژوهش: پژوهش به روش كارآزمايي باليني نيمهتجربي بر روي 42 بيمار انجامشد. همه بيماران بيهوشي عمومي گرفتند. بعد از انجام اويسريشن، ابتدا دو عدد برش طولي در ساعت 3 و 9 در اسكلرا داده شد، سپس عصب بينايي و اسكلراي اطراف آن با قطر 10-8 ميليمتر برداشته و هيدروكسيآپاتيت مناسب كار گذاشته شد. در نهايت اسكلرا، و تنون و ملتحمه جداگانه ترميم گرديدند. تاثير اين روش بر ميزان درد بعد از عمل، حركات مناسب چشمي، بروز افتالمي سمپاتيك در چشم مقابل تا زمان متهكاري (drilling) تعيين گرديد.
يافتهها: بيماران مورد بررسي شامل 30 مرد و 12 زن، با ميانگين سني 23 سال (6 تا 65 سال) بودند. بيماران به طور متوسط، 8 ماه پيگيري شدند. در 5/9 درصد بيماران، كنار رفتن ملتحمه كمتر از 5 ميليمتر مشاهده شد كه نياز به درمان نداشتند. در 8/4 درصد موارد، نمايان شدن هيدروكسيآپاتيت بين 10-5 ميليمتر مشاهده شد كه ملتحمه با عمل جراحي ترميم گرديد. هيچ موردي از عفونت ثانويه يا خارج شدن هيدروكسيآپاتيت مشاهده نشد و در آخرين پيگيري، حركات چشمي مناسب در تمام موارد وجود داشت.
نتيجهگيري: با توجه به كاهش زمان عمل، دستكاري كمتر اوربيت، حركات مناسب پروتز، مصرف كمتر نخ جراحي و نداشتن درد بعد از تخليه، اين روش براي بيماراني كه انديكاسيون تخليه چشم دارند و فاقد تومور داخل چشمي و اسكلراي كوچك فيبروزه ميباشند احتمالا ميتواند مفيد باشد.
|