بينا بهار 1384; 10(3 (پي در پي 39)):384-387.
 
 
نيلي احمدآبادي مهدي*,كارخانه رضا,فقيهي هوشنگ,خدامي نظر ندا
 
* تهران، میدان قزوین، بیمارستان فارابی، مرکز تحقیقات چشم دانشگاه علوم پزشکي تهران
 
 

هدف: معرفي بيماري كه با تشخيص كوريورتينيت اسكلوپتاريا (sclopetarina) تحت عمل جراحي ويتركتومي عميق (بدون رتينوپكسي) قرار گرفت و شبكيه هم چنان چسبيده باقي ماند.
معرفي بيمار: كودكي 10 ساله، در اثر برخورد ساچمه تفنگ بادي به چشم چپ و كاهش شديد بينايي مراجعه نمود. در معاينه، چشم راست بيمار سالم و داراي ديد 11.10 و چشم چپ دچار كاهش شديد بينايي در حد شمارش انگشتان از 50 سانتي متري و داراي ماركوس گان 3 بود. در -CT اسكن بيمار، ساچمه تفنگ بادي در اربيت ديده شد. در معاينه خون ريزي زير ملتحمه اي وسيع همراه با كيموزيس داشت و ته چشم به دليل خون ريزي شديد زجاجيه قابل رويت نبود. در تصوير اكوگرافي بيمار به نظر مي رسيد كه جداشدگي شبكيه وجود دارد لذا بيمار تحت عمل جراحي ويتركتومي عميق استاندارد همراه با باند 240 و بدون انجام رتينوپكسي (آندوليزر) قرار گرفت. در معاينات روزهاي پس از عمل و آخرين پي گيري، پس از 14 ماه، مشكلي از نظر جداشدگي شبكيه ايجاد نشد و شبكيه هم چنان چسبيده باقي ماند.
نتيجه گيري: به رغم وجود گسست وسيع شبكيه در بيماران دچار كوريورتينيت اسكلوپتاريا، حتي در موارد استثنايي كه نياز به مداخله جراحي (ويتركتومي عميق) باشد؛ به دليل ايجاد اسكار و رتينوپكسي خود به خود، معمولا جداشدگي شبكيه ايجاد نمي شود.
 
كليد واژه: 
 
 

 نسخه قابل چاپ