بينا پاييز 1389; 16(1 (پي در پي 62)):69-73.
 
 
جعفري نسب محمدرضا,جوادي محمدعلي,دهقان محمدحسين,فرامرزي امير,مقصودلو علي,نيك خواه همايون,عباس نيا احسان*,كريمي سعيد
 
* تهران، پاسداران، بوستان نهم، خيابان پايدارفرد(خيابان امير ابراهيمي)، پلاك 23، مركز تحقيقات چشم
 
 هدف: بررسي پيامد بينايي و عوارض سگمان خلفي ناشي از پارگي کپسول خلفي و خروج مايع زجاجيه حين جراحي فيکوامولسيفيکاسيون.
روش مطالعه: در اين مطالعه به روش هم گروه تاريخ (historical cohort)، پرونده بيماراني که طي سال هاي 1385 و 1386 در بيمارستان لبافي نژاد تهران، تحت عمل جراحي فيکوامولسيفيکاسيون و کارگذاري لنز داخل چشمي قرار گرفته و حين جراحي دچار خروج مايع زجاجيه (vitreous loss) شده بودند، به عنوان گروه داراي عارضه بررسي و اطلاعات لازم شامل بهترين حدت بينايي اصلاح شده (BCVA) پس از 6 ماه پيگيري و عوارض پس از جراحي ثبت گرديد. گروهي ديگر از بيماران که در طي همان دوره زماني تحت جراحي فيکوامولسيفيکاسيون بدون عارضه قرار گرفته بودند به صورت تصادفي انتخاب و به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند.
يافته ها: در طول مدت مطالعه، 70 بيمار پس از جراحي فيکو دچار خروج مايع زجاجيه شدند. از بين اين افراد، 39 بيمار (56 درصد) پس از عمل داراي BCVA معادل 20.40 و بهتر بودند. در گروه شاهد، اطلاعات مربوط به 79 بيمار جمع آوري گرديد که 62 بيمار (78 درصد) پس از عمل داراي  20.40 BCVA و بهتر بودند (P<0.001). در گروه خروج مايع زجاجيه، 4 مورد ادم سيستوييد ماکولا (CME) و 6 مورد ادم ماکولاي مقاوم به درمان (CSME) و در گروه کنترل تنها 2 مورد CME مشاهده گرديد .(P<0.05) همچنين 4 مورد جداشدگي شبکيه ايجاد گرديد که همگي در گروه اول قرار داشتند .(P<0.05)
نتيجه گيري: يافته هاي اين مطالعه نشان مي دهد که خروج مايع زجاجيه در حين جراحي فيکوامولسيفيکاسيون به طور معني داري سبب کاهش BCVA پس از عمل مي شود. همچنين اين عارضه شانس بروز پيامدهايي مانند ادم ماکولا و جداشدگي شبکيه را افزايش مي دهد.
 
كليد واژه: 
 
 

 نسخه قابل چاپ