بينا بهار 1390; 16(3 (پي در پي 64)):203-209.
 
 
رضايي كنوي مژگان*,سهيليان مسعود,نقش گر نيما,جوادي عاطفه
 
* تهران، پاسداران، بوستان نهم، خيابان پايدارفرد (خيابان امير ابراهيمي)، پلاک 23، مرکز تحقيقات چشم
 
 

هدف: بررسي رسوبات قرنيه در چشم هاي مبتلا به انواع مختلف يووييت با استفاده از اسکن کانفوکال.
روش پژوهش: در اين مطالعه مقطعي، تعداد 129 چشم از 93 بيمار به انواع مختلف يووييت از نظر خصوصيات ظاهري رسوبات قرنيه، با استفاده از اسکن کانفوکال مورد بررسي قرار گرفتند.
يافته ها: ميانگين سن بيماران 11.2±32.5 (محدوده 67-14) سال و 58 نفر (62.36 درصد) زن بودند. درگيري دوطرفه در 36 بيمار (38.7 درصد) مشاهده شد. رسوبات قرنيه منقوط و کروي به صورت غالب تقريبا در تمام انواع يووييت مشاهده شد. رسوبات شاخه اي (dendritiform) در انواع يووييت عفوني در مقايسه با موارد غيرعفوني شايع تر بود (P=0.053). برخلاف آن، رسوبات مدور صاف، به طور مشخص در يووييت هاي غيرعفوني مشاهده شد (P<0.999). رسوبات شاخه اي در يووييت هاي غير گرانولوماتوز نسبت به انواع گرانولوماتوز (P=0.005) و رسوبات مدور و صاف در يووييت مزمن در مقايسه با انواع حاد شايع تر بودند (P<0.999). اشکال غالب رسوبات قرنيه در ايريدوسيکليت هتروکرومي فوکس شامل انواع شاخه اي (80 درصد) و ارتشاحي (78 درصد) و در يووييت حد واسط (intermediate) شامل رسوبات شاخه اي ( 56.3درصد) و مدور صاف (56.3 درصد) بودند. رسوبات صليبي در مبتلايان به ايريدوسيکليت هتروکرومي فوکس بيشتر (60 درصد) مشاهده شدند. شکل رسوبات در مواد درگيري دوطرفه مشابه بود.
نتيجه گيري: شکل ظاهري رسوبات قرنيه بر حسب نوع يووييت متفاوت است. رسوبات منقوط و کروي در همه انواع يووييت مشاهده مي شوند. اسکن کانفوکال مي تواند در شناسايي عامل زمينه اي انواع پيچيده يووييت نقش مهمي داشته باشد.
 
كليد واژه: 
 
 

 نسخه قابل چاپ