پاسخ به:بانک مقالات علوم محیطی

جذب زيستي فلزات سنگين يکي از موثرترين فناوري ها در انتقال فلزات سنگين از مکان هاي آلوده بوده که در دهه اخير استفاده شده است. جمعيت و فعاليت ميکربي در آبهاي آلوده با فلزات سنگين تغيير يافته و کاهش مي يابد. از طرف ديگر ميکروارگانيسم هاي مقاوم به اين آلاينده ها، ساز و کار هاي مقاومتي را ايجاد مي کنند که منجر به ايجاد گونه هاي مقاوم با توانايي تحمل سمي بودن فلزي مي شوند. پايين ترين غلظت فلز که از رشد باکتري ها جلوگيري کند، حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد باکتري در نظر گرفته شده است. در اين مطالعه به منظور ارزيابي آستانه مقاومت باکتري هاي مقاوم به فلزات سنگين سرب، روي و کادميوم در سه نمونه پساب صنعتي،  0.5ميلي ليتر از هر نمونه، در سه رقت و دو تکرار، در محيط کشت پايه فلز، با غلظت 0.5 ميلي مول فلز، به روش انتشار بر پليت کشت شد. پس از جداسازي باکتري هاي مقاوم به فلز، حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد تعيين شد. ميانگين حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد براي فلز سرب در پساب ها به ترتيب 2.57، 2.2 و 1.5 ميلي مول بر ليتر، به دست آمد. ميانگين حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد، در مورد فلز روي در پساب هاي مختلف، به ترتيب 2، 0 و 1.46 ميلي مول بر ليتر بوده و 100% باکتري هاي مقاوم به کادميوم، ميانگين حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد برابر با 0.5 ميلي مول بر ليتر داشتند. بر اساس نتايج به دست آمده اکثر باکتري هاي مقاوم، از نوع گرم مثبت بودند. هدف اين مقاله تعيين آستانه مقاومت باکتري ها به فلزات سنگين است که موجب دستيابي به بازده بالاتر در تصفيه پساب هاي صنعتي با استفاده از باکتري ها مي شود.

 نسخه قابل چاپ