پاسخ به:بانک مقالات علوم محیطی

امروزه بسياري از دولت ها و کشورها در پي يافتن راهي براي رشد و پيشرفت بيشتر هستند. راهکارهايي که گاه به اسم توسعه، سبب ساز تخريب بسياري از زير ساخت هاي لازم جهت توسعه يک منطقه يا ناحيه در دراز مدت مي شوند. از اين رو مي توان بيان کردکه ديدگاه "رشد حداکثري" و گمانه "توسعه به هر قيمتي" در روزگار کنوني ديگر چندان قابل قبول و امکان پذير نيست. در اين پژوهش تلاش بر آن بود تا با استفاده از مدل تخريب به بررسي آثار رشد و توسعه بر محيط زيست منطقه هورامان پرداخته شود. در ابتدا براي مطالعه آثار توسعه بر محيط زيست منطقه ، محدوده ناحيه هورامان (مرز سياسي) به 140 شبکه 2500 هکتاري تقسيم شد. آسيب پذيري اکولوژيکي با استفاده از نقشه هاي شيب، ارتفاع، اقليم، پوشش گياهي و زيستگاه، محاسبه و طبقه بندي شد. در مرحله بعد با استفاده از نقشه ها ي توپوگرافي، کار ميداني، نظرهاي کارشناسان و متخصصان و همچنين مشارکت افراد محلي، تعداد 24 عامل تخريب در کل منطقه شناسايي و شدت آنها تعيين شد. در نهايت با استفاده از جدول نهايي تخريب و وارد کردن مشخصه هاي مدل در نرم افزار Excel، ضريب تخريب در هر يک از شبکه هاي کاري منطقه مورد محاسبه و تحليل قرار گرفت. بدين ترتيب کليه شبکه ها از نظر شدت و ميزان تخريب با يکديگر مقايسه شدند و کل منطقه به 3 پهنه با توانايي توسعه بيشتر، نيازمند بازسازي و نيازمند اقدام هاي حفاظتي تقسيم شد. در مجموع، 1.47درصد از مساحت کل منطقه مستعد توسعه بيشتر، 6.50 درصد نيازمند بازسازي و 1.2 درصد نيازمند اقدام هاي حفاظتي است.

 نسخه قابل چاپ