علوم حركتي و ورزش زمستان 1381; 1(1):83-92.
 
 
فرخي احمد,سيدزاده سادات
 
 
 

هدف پژوهش، مقايسه رشد حرکتي، رشد اجتماعي و ارتباط رشد حرکتي و رشد اجتماعي  120دانش آموز دختر غير ورزشکار و 80 ورزشکار (20 شناگر، 35 واليباليست و 35 بستکباليست) کلاس سوم راهنمايي منطقه شش تهران بوده است. آزمودني ها مورد آزمون هاي رشد اجتماعي و ايتزمن و شکل کوتاه مهارت حرکتي برونينکز - اوزرتسکي قرار گرفته اند. سپس از ضريب همبستگي پبرسون، آزمون t مستقل و تحليل واريانس يکطرفه بهره گيري شده نتايج در سطح احتمال خطاپذيري 5 درصد به دست آمده که عبارتند از: بين رشد حرکتي و مهارت حرکتي درشت، ظريف و درشت و ظريف با رشد اجتماعي معني داري وجود نداشت و ورزشکاران در رشد حرکتي برتر از غير ورزشکاران بوده، اما ورزشکاران انفرادي و گروهي با هم تفاوتي نداشتند. همچنين ورزشکاران، اجتماعي تر از غير ورزشکاران بودند. ليکن در رشد اجتماعي ورزشکاران انفرادي و گروهي تفاوت معني داري مشاهده نگرديد.
 
كليد واژه: 
 
 

 نسخه قابل چاپ