آموزش عالي ايران تابستان 1389; 3(1 (پياپي 9)):33-59.
 
 
ذاكرصالحي غلام رضا,ذاكرصالحي امين
 
 
 

استقلال دانشگاهي در ايران روند پر فرازونشيبي را در هفت دهه گذشته پشت سر گذاشته است. هم اکنون چهارمين مرحله از اعطاي اختيارات به دانشگاه ها در قالب بند الف ماده 49 قانون برنامه چهارم توسعه در حال اجراست، اما تحقق کامل مفاد آن با موانعي روبه روست، ازاين رو آگاهي از نحوه نگرش مديران مرکز علمي کشور نسبت به مقوله پيچيده استقلال دانشگاهي و آثار و پيامدهاي آن اهميت دارد.
مطالعه حاضر که در سال 1387 صورت گرفته پيمايشي از نوع نگرش سنجي است. در اين مطالعه ابتدا متغيرهاي تشکيل دهنده مفهوم استقلال دانشگاهي در چهار گروه استقلال مالي، خودگرداني اداري، آزادي آکادميک و استقلال در ارتباطات ملي و بين المللي شناسايي شد. سپس نگرش سه گروه از مديران مراکز علمي نسبت به اين مولفه ها و ميزان اهميت آنها سنجيده شد. در نهايت پس از شناسايي آثار و پيامدهاي استقلال دانشگاهي در ايران (مشتمل بر 19 مورد) با استفاده از آزمون نسبت دوجمله اي مشخص شد که پاسخگويان کداميک از اين عوامل را به عنوان آثار و پيامد تلقي مي کنند
.

 
كليد واژه: استقلال دانشگاهي، استقلال مالي، خودگرداني اداري، آزادي علمي، ماده 49 قانون برنامه چهارم توسعه
 
 

 نسخه قابل چاپ