12: پهنه بندي شدت خطر فرسايش بادي با استفاده از مدل اريفر در دشت شهريار
اخضري داوود، مصفايي جمال، لطفي اناري پيمان
همايش ملي علوم و مهندسي آبخيزداري ايران (مديريت پايدار بلاياي طبيعي)  1388;ارديبهشت 88(5)
کلید واژه:  فرسايش بادي، دشت شهريار، مدل IRIFR، پهنه بندي خطر فرسايش بادي
خلاصه:

جهت پهنه بندي شدت فرسايش بادي در دشت شهريار از مدل تجربي IRIFR كه مدلي تجربي جهت برآورد كمي و كيفي فرسايش بادي مي باشد، استفاده شده است. اين مدل داراي 9 عامل مختلف جهت تعيين شدت فرسايش بادي مي باشد. نقشه خطر فرسايش بادي در اين مدل داراي 5 كلاس است كه براي هر يك از اين كلاس ها خصوصيات خاصي تعريف شده است. پس از جمع آوري آمار و اطلاعات مورد نياز از فاكتورهاي مدل مورد نظر، 9 نقشه مختلف تهيه شده است. نقشه هاي نه گانه عوامل مورد بررسي در محيط Arc GIS روي هم اندازي شده و به اين ترتيب نقشه شدت خطر فرسايش بادي در منطقه مورد مطالعه بدست آمده است. نقشه خطر به دست آمده داراي 4 كلاس بوده و كلاس خطر خيلي شديددر منطقه ديده نشده است. نتايج نشان دهنده آنست كه 70 درصد منطقه در كلاس خطر متوسط قرار دارد.