دانش و پژوهش در روان شناسي كاربردي پاييز 1388; 11(41):119-137.
 
 
ملكيان بهابادي محسن*,محسني ذنوزي هاشم,كشاورز محسن
 
 
 

هدف پژوهش حاضر، بررسي رابطه بين کمال گرايي و عزت نفس در آزمودني هاي نخبه علمي، ورزشي و غيرنخبه بوده است. بدين منظور 200 آزمودني نخبه (100 نخبه علمي و 100 نخبه ورزشي) و 200 آزمودني غيرنخبه (100 آزمودني غيرنخبه منطبق با نخبگان علمي و 100 آزمودني غيرنخبه منطبق با نخبگان ورزشي) در شهر تهران مورد مطالعه قرار گرفته ‌اند. اندازه ‌گيري اين متغيرها با پرسشنامه كمال‌ گرايي مثبت و منفي ‌تري - شورت و همكاران (1995) و عزت نفس نوجنت و توماس (1993) انجام شده است. روش پژوهش در اين تحقيق همبستگي و تحليل واريانس است. نتايج به ‌دست آمده نشان مي ‌دهد كه در دو گروه مورد بررسي، بين كمال ‌گرايي مثبت و عزت نفس رابطه مثبت و معنادار و بين كمال ‌گرايي منفي و عزت نفس رابطه منفي معناداري در سطح P<0.01 وجود دارد. همچنين يافته‌ ها نشان دهنده اين نكته است كه بين كمال ‌گرايي و عزت ‌نفس آزمودني ‌هاي نخبه و غيرنخبه تفاوت معناداري در سطح P<0.01 وجود دارد.

 
كليد واژه: كمال ‌گرايي مثبت، كمال ‌گرايي منفي، عزت ‌نفس، نخبه علمي و ورزشي
 
 

 نسخه قابل چاپ