خودبسندگی

معماران ایرانی تلاش می ‌ كردند مصالح مورد نیاز خود را از نزدیك ‌ ترین نقاط ممكن به ‌ دست آورند و ساختمان ‌ ها را چنان می ‌ ساختند كه نیازمند به مصالح جاهای دیگر نباشد و تنها به خود اكتفا كنند.
به این ترتیب كار ساخت ‌ وساز با شتاب بیشتری انجام می ‌ شد و ساختمان با طبیعت پیرامون خود سازگارتر بود و هنگام بازسازی و نوسازی نیز همیشه مصالح در دسترس است.