دندان را پيدا كنيد. براي برداشتن دندان، آن را از ناحيه تاج بگيريد و به ريشه دندان دست نزنيد. دندان را با فشار ملايم آب ولرم بشوييد. براي شستن دندان روي ريشه نبايد دست يا پارچه كشيده شود. در غير اين صورت الياف نگهدارنده دندان آسيب مي بيند.


اگر محل دندان صدمه زيادي نديده ، مثلاً فك نشكسته يا لثه پاره نشده باشد، دندان را در حفره خود قرار دهيد. براي اين كار دقت نماييد سطوح خارجي و داخلي دندان بطور صحيح قرار گيرد. سطح خارجي و داخلي دندان صاف و سطح داخلي يا زباني گود مي باشد. براي تشخيص مي توانيد از شكل دندانهاي مجاور استفاده كنيد. در هنگام جاگذاري از دستكاري محل دندان بطور جدي خودداري كنيد.
پس از اينكه دندان را در محل خود قرار داديد،‌با انگشت و به ملايمت لبه هاي لثه را فشار داده و تكه اي گاز يا پارچه تميز مرطوب روي دندان قرار دهيد. سپس از كودك بخواهيد كه با فشار دادن دندانهاي خود، آن را نگه دارد.
در صورتي كه قادر به قراردادن دندان در محل خود نيستيد، دندان را در يك ليوان شير با آب جوشيده سرد شده قرار دهيد. در صورت عدم دسترسي از آب معمولي استفاده كنيد همچنين مي توان دندان را در دستمال تميز مرطوبي قرار داد. مهم اين است كه دندان به هيچ وجه در محيط خشك نگهداري نشود.
كودك را هرچه سريعتر به نزد دندانپزشك برده تا دندان را پس از جاگذاري، ‌به دندانهاي ديگر ثابت كرده و سپس چندين ماه تحت مراقبت قرار مي دهد.
هر چه زمان بيرون بودن دندان از دهان كمتر باشد و دندان در اين مدت مرطوب بماند، در نتيجه درمان رضايت بخش تر است و دندان مي تواند دوباره در جاي خود محكم شود. بنابراين با مراجعه هرچه زودتر، حتي الامكان در فاصله زماني كمتر از نيم ساعت، احتمال پيوند دوباره دندان با استخوان(‌توسط الياف دور دندان ) ‌بيشتر مي شود.