ابوالقاسم کارورينسب در سال 1344 در خانوادهاي متوسط در شهرستان کرمان ديده به جهان گشود. در سه سالگي همراه خانواده به زاهدان نقل مکان کرد. در سنين نوجواني با مسائل سياسي آشنا گرديد و همکاري خويشتن را با انجمن اسلامي مدرسه آغاز کرد. پس از آن در سال 1359 در تبليغات سپاه و بسيج فعال بود.
قاسم در زندگي کوتاه خويش سعي داشت به هر طريقي که ميتواند از انقلاب و ارزشهاي آن پاسداري کند. گاهي با ايستادن در مقابل جريانهاي سياسي انقلابينما، گاهي با شرکت فعالانه در مراسم تشييع جنازهي شهدا، گاهي با درس خواندن و گاهي با مبارزه با اشرار منطقه بلوچستان.
تا اينکه در سال 1362 به جبهه جنوب اعزام گرديد. در جبهه هر شب بعد از نماز مغرب و عشاء مراسم دعا و سينهزني برگزار ميکرد. پس از مدتي در عمليات «والفجرمقدماتي» شرکت جست. با اين وجود از درس غافل نبود و هرگاه به مرخصي ميآمد عقبماندگيهاي درسياش را خيلي زود جبران مينمود. پس از اخذ ديپلم در دانشکده مرکز تربيت معلم شهيد چمران اصفهان رفت و از همين طريق براي آخرين بار به جبهه اعزام شد.
سرانجام در عمليات «کربلاي پنج» در سال 1365 بر اثر اصابت گلوله در سن 21 سالگي به درجهي رفيع شهادت نايل آمد.