در روز پنجم مردادماه سال 1344 صداي دلانگيز اذان در تهران تولد کودکي زيبا را نويد داد، نامش را مرتضي نهادند، تولد مرتضي براي پدر و مادرش دنيايي از رحمت را به همراه داشت. در 7 سالگي قامت به نماز بست و عبادت پروردگار متعال و شکر نعمت بيحدش را سرلوحهي کار خود قرار داد. نوجواني بيش نبود که تحت تاثير انديشههاي والاي امام خميني (ره) پا به عرصهي مبارزه نهاد و در سالهاي اوجگيري انقلاب از هيچ کوششي دريغ نکرد، وي ضمن مبارزه با رژيم منحوس پهلوي در محافل عزاداري نوحهسرايي ميکرد و با اشعار مذهبي مجالس امام حسين (ع) را گرمتر مينمود. با جملات ددمنشانه رژيم بعثي به ايران برگي زرين از حماسهآفريني مرتضي رقم خورد، جاي قدمهاي اين نوجوان 16 ساله در خاک شوش يادگار رشادتهاي بي نظير او در جريان عمليات فتحالمبين محسوب ميشد. سرانجام مرتضي در روزي عاشورايي در جريان عمليات بيتالمقدس و در سن 17 سالگي رداي سرخ شهادت را بر تن نمود و بر اثر اصابت ترکش خمپاره به صخره سر پرشور خود را به شکرانه نعمات بيحد الهي تقديم حضرت دوست نمود. پيکر پاکش در قطعهي 26 بهشت زهرا (س) به خاک سپرده شد. دهم ارديبهشت ماه سال 1362 عاشوراي شهادت اوست.