اميرحسين نديري در سال 1338 ه.ش درروستاي محمودآباد از توابع شهرستان ساوه چشم به جهان گشود. هنوز كودكي بيش نبود كه نگاه مهربان خميني كبير (ره) صورتش را نوازش كرد و آفتاب وجود امام (ره) براي هميشه در چشمانش باقي ماند. امير حسين پس از اخذ مدرك ديپلم رياضي به مدت دو سال در يكي از شركتهاي زادگاهش مشغول به كار گشت. مدتي بعد براي انجام خدمت سربازي فراخوانده شد. اما با شنيدن فرمان امام مبني بر ترك پادگانها فرار نمود و به جمع سربازان خميني پيوست. نديري پس از انقلاب و آغاز جنگ تحميلي به جبهههاي حق عليه باطل شتافت، و به عضويت نهاد مقدس سپاه در آمد. ايمان و اخلاص اميرحسين باعث شد تا مهدي زينالدين او را به عنوان همراه و همدل خويش برگزيند. مسئولين سپاه با مشاهده توانائيهاي نديري او را به سمت فرماندهي اطلاعات و عمليات لشگر 17 عليبنابيطالب (ع) منصوب نمودند. سرانجام خداوند نديري را در جرگه عاشقان خويش پذيرفت. او با اينكه ميدانست كشته خواهد شد بنا به ضرورت جهت شناسايي مواضع دشمن قدم به ميدان مين در منطقه «قلاميزان مهران» نهاد. عمليات والفجر 3 سال 1362 ميعادگاه عروجش شد و اميرحسين ميهمان شيدايي خوان الهي گشت.