يکي از روزهاي گرم سال 1337 محمدرضا چشم به جهان گشود، و قدمهاي کوچکش در شهر خرمشهر زمين را لمس نمود.تحصيلاتش را تا اخذ مدرک ديپلم ادامه داد و در امتحانات سازمان انرژي اتمي شرکت کرد.و موفق شد به عنوان دانشجوي کارآموز درس بخواند.سال دوم دانشگاه امام امت قيام خود را بر عليه رژيم شاه گسترش داد و مردم با شوري وصف ناشدني به حمايت از خميني کبير برخاستند.محمدرضا نيز همراه آنان فرياد عدالتخواهي سر داد و در واقعه 17 شهريور مجروحين را به خانههاي مردم رساند.تا توسط مأموران دستگير نشوند.او بعد از واقعه کشتار دانشگاه براي کمک به مردم از تهران به زادگاهش بازگشت.دشتيزاده بارها مورد تعقيب مأموران ساواک قرار گرفت و يکبار به علت داشتن مواد اوليه ساخت کوکتل مولوتف دستگير گشت و به تهران انتقال يافت و تا پيروي انقلاب در زندان ماند.با آغاز جنگ تحميلي محمدرضا که عضو سپاه خرمشهر بود، لباس جهاد را بر تن نمود و گفت:«خدايا حسين زمان اکنون حاضر است اين همه در سوگ جدش گريه و زاري کرديم و ناله سر داديم که در زمانش بوديم و رکابش را مقدم سرهايمان ميکرديم، حال وقت تحمل مصائب فرا رسيده و بايد حسين را ياري کرد.او پس با مسئوليت فرماندهي گروهي از رزمندگان اسلام به مدت 45 روز در مقابل دشمن بعثي ايستاد و سرانجام در يکي از شبهاي سرد زمستان در تاريخ4/9/1359 در يک درگيري با نيروهاي عراقي بر اثر اصابت گلوله در سن 22 سالگي عاشقانه به ديار حق شتافت و رادي زيباي شهادت را بر تن کرد.