سابقه ی استان کهگیلویه و بویراحمد

زندگی در استان به دوران بر می گردد.این استان با کیلومتر مربع مساحت،حدود ٪1 مساحت کل کشور را تشکیل می دهد و در جنوب غربی ایران قرار دارد.

سرزمین کنونی "کهگیلویه و بویراحمد" بخشی از "" بوده که مهمترین ایالت "" به شمار میرفته است.

ایالت انشان به سبب خاستگاه هخامنشیان که توانستند سلسله ی ایرانی را تأسیس کنند،اهمیت دارد.

امپراطور هخامنشی دارای بوده که یکی از آنها به شمار می رفته و استان ک.ب بخشی از استان پارس بوده است.

در دوره ی "" استان "ک.ب" ، "بوشهر" و بخشی از "ایالت خوزستان" به مرکزیت "" تشکیل یک ایالت را می دانند.

سرزمین "ک.ب" به سبب راه ارتباطی شمال و جنوب به عنوان سرزمینی استراتژیک مورد توجه ساسانیان بوده است.

در دوره ی ساسانیان و در زمان "" فرزند "" شهر من دهدشت،در ناحیه ی گرمسیری غرب استان،بر حاشیه ی شهر باستانی "" ایجاد شد.

در دوره ی 243 سالۀ حکومت صفویه ،سلاطین این سلسله به دلیل موقعیت سوق الجیشی منطقه از یک سو و استعداد توان رزمی و نظامی مردم آن در حراست از میهن در مسائل داخلی و هم در جنگ با کشورهای همسایه،از سوی دیگر،برای منطقه ی "کهگیلویه" اهمیت شایانی قائل بودند.

بلادشاپور(دهدشت) در به دلیل عدم اطمینان به جاده های بازرگانی،صدماتی دید و در زمان هرج و مرج غارت و ویران گردید.

از دوره ی قاجار تا به امروز،ترکیب ایلی منطقه ی "ک.ب" ثابت مانده است و ایل هایی که هم اکنون در استان وجود دارند تقریباً به همین شکل در اوایل حکومت قاجار وجود داشته اند.

تا اواخر قاجار،کهگیلویه به دو بخش "پشت کوه" شامل "تل خسرو-رَوِن-بلادشاپور"و "زیرکوه" شامل "باشت-بهبهان-زیدان" تقسیم می شد.

منطقه ی "ک.ب" در سال 1343 از استان های فارس و خوزستان جدا شد و به عنوان فرمانداری کل به مرکزیت یاسوج،مستقل گردید و در سال 1355 به استان تبدیل شد.

منبع: کهگیلویه و بویراحمد وبلاگ شپلستان(لُر دهدشتی)