به اندازه‌ي يك قدم در صف نماز جماعت جلو رفتن، براي اين‌كه ديگران هم به ثواب نماز جماعت برسند.
اين عبارت را به نمازگزاران در صف جماعت مي‌گفتند و بدين‌وسيله جا براي حضور بيشتر رزمندگان باز مي‌شد. تسميه «يك خاكريز» (يك قدم) جلو رفتن در نماز، شايد حكايت از تقرب در نماز باشد و راه رسيدن به خشنودي دوست كه در هر وجب آن حرامي و راهزني در كمين است و واقعاً در حد يك خاكريز پيش رفتن، توان رزمي و جنگ‌افزاري و تكنيك و تاكتيك مي‌خواهد و مهم‌تر از همه سرعت عمل، يعني اگر تو پا پيش نگذاري يا محل استقرار از استحكامات كافي برخوردار نباشد، دشمن (شيطان) پيش مي‌آيد و همين‌طور تو را عقب مي‌زند تا قعر خشم و سخط پروردگار و «ظلال بعيد».

 

منبع :كتاب فرهنگ جبهه (اصطلاحات)   -  صفحه: 226